علامه (محمد باقر) مجلسی به سال ۱۰۳۷ هجریدر اصفهان به دنیا آمد.[1] پدرش محمد تقی مجلسی از شاگردان بزرگ شیخ بهایی و مادرش دختر صدرالدین محمد عاشوری بود.[2]خانواده علامه از نیمه قرن پنجم هجری در میان مردم به تشیع مشهور بود افراد بسیاری از این خانواده در قرن دهم و
بیستم رمضان[1] سال هشتم هجری مصادف است با فتح مکه به دست پیامبر(ص) البته برخی نیز فتح مکه را در روزهای دیگر ماه رمضان به خصوص سیزدهم رمضان نیز دانسته‌اند.[2] فتح مکه پس از آن صورت گرفت که پیمان صلح حدیبیه از سوی قریش نقض شد؛ به موجب یکی از
به روایتی هفتم رمضان[1] سال دهم بعثت(عام الحزن) مصادف است با رحلت عموی بزرگوار پیامبر اعظم(ص) عبد مناف[2]– عمران-[3] بن عبدالمطلب بن هاشم، كه بيشتر با كنيه‌اش ابوطالب شناخته مي‌شد، برخی روز وفات ایشان را در نیمه شوال و یا اول ذی‌القعده دانسته‌اند.[4] شیخ طوسی به نقل ابن عیاش وفات
خديجه همسر پيامبر گرامي دختر خويلد بن اسد بن عبدالعزي بن قصي بن كلاب[1] در دهم ماه رمضان سه سال پيش از هجرت و سه روز بعد از رحلت ابوطالب در سن شصت و پنج سالگي درگذشت[2]. پيامبر(ص) او را در محلي به نام حجون[3] دفن كرد از آنجا که
در بیست و یک رمضان سال چهلم هجری، علی علیه السلام، در مسجد کوفه به هنگام فریضه صبح بر اثر ضربت یکی از خوارج به شهادت رسید. برخی سیزدهم و هفدهم رمضان این سال را گفته اند.[1] آن حضرت هنگام شهادت 63 سال داشتند[2] و چهارسال و ده
جمشید بن مسعود بن محمود طبیب کاشانی ملقب به غیاث‌الدین، ریاضیدان و ستاره‌شناس برجسته‌ی مسلمانکه در غرب به الکاشی(al-kashi) مشهور است،در حدود سال 790ه.ق پا به عالم هستی نهاد[1]. کاشانی بزرگ‌ترین ریاضیدان و اخترشناس سده پانزدهم میلادی بود و آفریده‌های او را در بعضی از زمینه‌ها باید نمونه‌ای از حد
در روز جمعه هفدهم رمضان سال دوم هجری اولین برخورد جدی مسمانان با مشرکان قریش در منطقه بدر رخ داد.[1] هنگامی که پیامبر(ص) از بازگشت کاروان تجاری از شام به سرپرستی ابوسفیان که دارای ارزش فراوان بوده و به تمامی قریش تعلق داشت، آگاه شد[2] با سیصد و سیزده تن[3]
جنگ قادسیه، سال چهاردهم هجری قمری در زمان خلافت خلیفه دوم، بین سپاه مسلمانان به فرماندهی سعد بن ابی وقاص و سپاه یزدگرد سوم پادشاه ساسانی روی داد.[1]این جنگ در ناحيه‌اي به نام غريب بر حاشيه صحرا و نزديكي قادسيه صورت گرفت[2]. قادسيه، كه امروز نام استانی در عراق به
ابوالعباس احمد بن علي بن عبدالقادر بعلبكي مصري ملقب به تقي‌الدين و مشهور به مِقريزي از نامورترین مورخان تاریخ مصر در سده های هشتم و نهم هجری قمری است،وی منسوب به محله مقارزه در بعلبک لبنان بودهو جدّ اعلای او ابراهیم از محدّثان بزرگ آن دیار به شمار می‌آمده است
حضرت امام حسن مجتبی(ع) در نیمه رمضان سال سوم هجری قمری در مدینه به دنیا آمد[1]. کنیه ایشان ابومحمد و القاب آن حضرت سبط، زکی، مجتبی، ولی، سید، تقی، و طیب است.[2] بنا به روایات، از طرف پیامبر(ص)ا لقابی چون سید جوانان اهل بهشت، سبط اکبر، ریحانه الرسول[3] در مورد
اسماعيل ميرزا فرزند دوم شاه تهماسب اول از مادر تركمان در شب يك شنبه سيزدهم ماه رمضان سال 985قمری[1] در سن چهل و سه سالگي به قتل رسيد. وي در حدوديك سال و هفت ماه و شش روز سلطنت كرد.[2] در مورد قتل وي اقوال مختلف است. مشهور اين است
تصویر سکه ولایت عهدی امام رضا علیه السلام هفتم رمضان مصادف است با نگاشته شدن منشور ولایتعهدی امام رضا در سال 201 هجری قمری[1] پس از آن که مأمون به خلافت نشست به دلیل عدم اقبال چندان بنی عباس به وی در صدد شد تا از قدرت علویان استفاده
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه