تقویم تاریخ

پس از برقراری صلح حدیبیه و آسودگی خیال مسلمانان از جانب قریش، پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله تصمیم گرفت تا با سرکوبی یهودیان و قبایل نجد، امنیت جامعه‌ی اسلامی را بیش‌ازپیش تأمین نماید. ازاین‌رو پیامبر در اواخر محرم سال هفتم هجری به‌سوی منطقه‌ی خیبر حرکت کرد [1].

آنچه می خوانید بخشی از زندگی نامه این امامزاده بزرگوار است:  زندگی نامه حضرت حضرت سید امیر احمد(ع) ملقب به شاهچراغ و سیدالسادات، فرزند بزرگوار امام موسی کاظم(ع) است. در میان فرزندان حضرت موسی الکاظم(ع) «احمد» به کرم و جلالت و شجاعت و عبادت امتیاز داشت و شب ها تا

اول ذی قعده سال 173 هجری قمری، در خانه امام موسی بن جعفر علیه السلام ، ستاره ای درخشید که از درخشش آن، آسمان شهر مدینه نورانی شد و ترنم شکفتن نوگلی از بوستان نبوی، وجود تابناک امام هفتم علیه السلام را روشنی دوباره بخشید. مولودی که جد بزرگوارش امام

متوکل پسر معتصم عباسی دهمین نفر از خلفای عباسی است که بعد از برادرش واثق در سال232 هجری به خلافت رسید. [1]نام وى جعفر و كنيه اش ابو الفضل بود و در فم الصلح از ناحيه واسط و از مادری كنيز به نام شجاع متولد گردید[2]. وی مردی خبیث السیره

عبدالله بن لطف الله بن عبدالرشید معروف به حافظ ابرو، از مشاهیر مورخان و جفرافی دانان قرن نهم هجری است که در مورد لفب و محل تولدش اختلاف است، فصیح خوافی که معاصر حافظ ابرو بوده لقب وی را شهاب الدین و مولدش راخواف می داند[1] و عبدالرزاق سمرقندی لقب

علامه (محمد باقر) مجلسی به سال ۱۰۳۷ هجریدر اصفهان به دنیا آمد.[1] پدرش محمد تقی مجلسی از شاگردان بزرگ شیخ بهایی و مادرش دختر صدرالدین محمد عاشوری بود.[2]خانواده علامه از نیمه قرن پنجم هجری در میان مردم به تشیع  مشهور بود افراد بسیاری از این خانواده در قرن دهم و

 بیستم رمضان[1] سال هشتم هجری مصادف است با فتح مکه به دست پیامبر(ص) البته برخی نیز فتح مکه را در روزهای دیگر ماه رمضان به خصوص سیزدهم رمضان نیز دانسته‌اند.[2] فتح مکه پس از آن صورت گرفت که پیمان صلح حدیبیه از سوی قریش نقض شد؛ به موجب یکی از

به روایتی هفتم رمضان[1] سال دهم بعثت(عام الحزن) مصادف است با رحلت عموی بزرگوار پیامبر اعظم(ص) عبد مناف[2]– عمران-[3] بن عبدالمطلب بن هاشم،‌ كه بيشتر با كنيه‌اش ابوطالب شناخته مي‌شد، برخی روز وفات ایشان را در نیمه شوال و یا اول ذی‌القعده دانسته‌اند.[4] شیخ طوسی به نقل ابن عیاش وفات

خديجه همسر پيامبر گرامي دختر خويلد بن اسد بن عبدالعزي بن قصي بن كلاب[1] در دهم ماه رمضان سه سال پيش از هجرت و سه روز بعد از رحلت ابوطالب در سن شصت ‌و پنج سالگي درگذشت[2]. پيامبر(ص) او را در محلي به نام حجون[3] دفن كرد از آنجا که

ابومسلم خراسانی در ماه شعبان سال137 ه ق به دستور منصور (136 – 158 ق )، خلیفه عباسی به قتل رسید. او در زمان مرگ احتمالا ۳۷ یا ۳۳ ساله بوده است. وی یکی از فرماندهان نظامی ایران و رهبر جنبش سیاه‌جامگان بود که توانست با براندازی حکومت بنی امیه،

غزوه بنی مصطلق یا غزوه مریسیع در شعبان سال پنجم[1]و یا ششم هجری[2]روی داد.قبیله بنی مصطلق، تيره اي از قبیله خزاعه بودند که در نزدیکی آب‌های مُرَیْسیع در ناحیه قُدَید، سکونت داشتند[3] و چون با طوایف بنی حارث و هون هم پیمان بودند، به احابیش قریش شهرت داشتند.[4]