علی بن حسین مسعودی (۲۸۰ق-۳۴۵ یا ۳۴۶ق) تاریخ‌نگار و جغرافی‌دان مسلمان سده چهارم هجری قمری و نویسنده کتاب‌های مروج الذهب و التنبیه و الاشراف. به‌دلیل گزارش‌های بی‌طرفانه وی از وقایع تاریخی، مذهبش به روشنی معلوم نیست؛ با این حال از دیرباز در منابع زندگی‌نامه و رجال شیعه، وی را شیعه شناخته‌اند. امروزه نیز بسیاری از پژوهشگران وی را شیعه به‌شمار آورده و آثار باقی‌مانده از وی را حاوی شواهد کافی برای اثبات این مدعا می‌دانند.
در نقطه نظری متفاوت که تا حدودی برآمده از اختلاف‌نظر در تعیین مصداق شیعه است، برخی از پژوهشگران با فرض شیعه بودن مسعودی مخالفت کرده و وجود شواهد کافی برای اثبات تشیع وی را رد می‌کنند و حداکثر او را سنی علاقه‌مند به اهل‌بیت(ع) و معتقد به برتری امام علی(ع) بر خلفای سه‌گانه به‌شمار می‌آورند.
زندگی‌نامه
ابوالحسن علی بن حسین مسعودی احتمالاً در ۲۸۰ قمری و در بابل به دنیا آمده است. درباره تبار وی تردید‌هایی وجود دارد. برخی اشتهارش به مسعودی را به‌دلیل انتسابش به محله مسعوده بغداد دانسته‌اند؛ اما بیشتر شرح حال‌نگاران وی را از نسل عبدالله بن مسعود صحابی پیامبر(ص) به‌شمار آورده‌اند.
مسعودی اهل بغداد بود و مدتی از عمرش را نیز در مصر گذراند. برخی تاریخ وفاتش را ۳۳۳ قمری ثبت کرده‌اند اما با توجه به اینکه در کتاب التنبیه و الاشراف، تاریخ پادشاهان روم را تا سال ۳۴۵ هجری قمری آورده است، برخی منابع تاریخ وفاتش را ۳۴۵ یا ۳۴۶ هجری قمری دانسته‌اند.
سفرها
از جزئیات زندگی مسعودی گزارش زیادی در دست نیست. از شغل و پیشه وی نیز اطلاعی نقل نشده است. آنچه بیشتر در منابع انعکاس یافته، سفرهای متعدد وی به شرق و غرب عالم است. گفته‌اند که او در شرق تا سرزمین‌های هند، سیلان، چین و مالزی سفر کرد و در غرب به شمال آفریقا، مغرب و ماداگاسکار رفت. وی در این سفرها با بسیاری از علما نیز دیدار کرد. از آن جمله محمد بن جریر طبری مورخ معروف، ابوبکر صولی، محمد بن خلف وکیع، حسن بن موسی نوبختی، ابوعلی جبایی، ابوالحسن اشعری.
آثار
مسعودی آثار فراوانی در علوم گوناگون زمان خود داشته که فقط دو کتاب تاریخی مروج الذهب و التنبیه و الاشراف باقی مانده است. بعضی، کتاب اثبات الوصیة را نوشته او می‌دانند؛ اما برخی در آن تردید کرده‌اند.
مروج الذهب
مقالهٔ اصلی: مروج الذهب و معادن الجوهر
بنابر گفته مسعودی در مقدمه کتاب، این اثر خلاصه‌ای از دو کتاب دیگر او به نام‌های اخبار الزمان و اوسط بوده است.[۸] این کتاب از منابع مشهور تاریخ و تمدن اسلامی به شمار می‌رود. مروج الذهب تاریخ عمومی جهان است که با داستان پیدایش آغاز شده و بعد از گزارش تاریخ سرزمین‌ها و ملل مختلف به تاریخ اسلام رسیده و وقایع تاریخ اسلام را تا سال ۳۳۶هجری قمری پی گرفته است. مسعودی در این کتاب مشاهدات جغرافیایی خود را با مطالب تاریخی آمیخته، و اطلاعاتی درباره شرایط اجتماعی، عقاید، آداب و مردم شناسی سرزمین‌های گوناگون ارائه داده است. مسعودی این کتاب را در سال ۳۳۳ق نگاشته و در ۳۳۶ق آن را تکمیل کرد. با توجه به اینکه در برخی منابع، وقایع تاریخی سال ۳۴۵ق نیز از این کتاب نقل شده، به نظر می‌رسد مسعودی کتاب خود را بعدها نیز تکمیل کرده، اما نسخه‌های آن به دست ما نرسیده است.
التنبیه و الاشراف
مقالهٔ اصلی: التنبیه و الاشراف
ألتّنبیهُ و الإشراف کتابی تاریخی و جغرافیایی و به زبان عربی است که احتمالا آخرین اثر مسعودی است. مؤلف در بخش اول به مباحث کیهانی و جغرافیایی پرداخته، و در بخش دوم موضوعات تاریخی را نوشته است. به گفته برخی، مسعودی نوآوری‌های متعددی را در این کتاب آورده است. این اثر به زبان‌های دیگر نیز ترجمه شده است.
اثبات الوصیه
مقالهٔ اصلی: اثبات الوصیة للامام علی بن ابی‌طالب (مسعودی)
کتاب اثبات الوصیه، با هدف اثبات وصایت امامان شیعه نگاشته شده است. نویسنده بعد از اشاره به برخی از روایاتی که بر لزوم امامت تاکید دارند، به شرح مختصری از جانشینی انبیاء گذشته پرداخته، و سپس زندگی جانشینان پیامبر یعنی امامان دوازده‌گانه را شرح داده است. او روایاتی نیز درباره نصوص امامت و مناقب و فضایل ائمه در این کتاب آورده است.
این کتاب به شیوه سایر کتب حدیثی شیعه نگاشته شده و محتوای آن از تشیع نویسنده‌اش حکایت دارد. در منابع رجالی و تراجم‌نگاری شیعه، نویسنده اثبات الوصیه همان نویسنده مروج الذهب یعنی علی بن حسین مسعودی است. اما برخی پژوهشگران معاصر به دلیل اختلاف سبک و روش نگارش این اثر با آثار مسعودی، در انتساب این کتاب به وی تردید کرده‌اند.
سایر آثار
مسعودی در کتاب‌های مروج الذهب و التنبیه و الاشراف به کتاب هایی که تألیف کرده ولی اکنون اثری از آنان نیست، اشاره کرده است.
لیست سایر آثار
ویژگی‌های تاریخ‌نگاری مسعودی
پژوهشگران به ویژگی‌های مثبت بسیاری در آثار مسعودی اشاره کرده‌اند که برخی از آنان به قرار زیر است:
استفاده از منابع متعدد
نگرش علمی به تاریخ
رویکرد عقلانی در تفسیر و تعلیل پدیده‌ها
توجه به قوانین حاکم بر تاریخ
بهره‌گیری از روش مشاهده مستقیم در موضوعات جغرافیایی
ارائه اطلاعات فراوان اجتماعی و فرهنگی، جغرافیایی، تاریخ اعتقادات و علوم و ادیان افزون بر مطالب تاریخی
رعایت بی‌طرفی در معرفی گروه‌های مختلف سیاسی و اعتقادی اسلامی
نگارش بی‌پرده و صریح و افشاگری برخی از رفتارهای غلط حاکمان
