ابومحفوظ معروف بن فیروز (یا فیروزان) کرخی بغدادی[1] مشهور به معروف کرخی از بزرگان مشایخ قرون اولیه اسلام (نیمه دوم سده دوم قمری) و از معروف‌ترين چهره‌هاي سلاسل صوفيه است. به گونه‌اي كه بسياري از فرق صوفيه و غالب سلسله‌های تصوف شیعی نسبت خود را به معروف كرخي مي‌رسانند.[2] و
دوران امامت بيست ساله امام رضا(عليه السلام) يکي از حساس‌ترين دوره‌هاي حيات ائمه(عليهم السلام) و حيات مذهب تشيع به شمار مي‌رود. سياست‌هاي تحميلي و مغرضانه مأمون عباسي، وجود و ظهور فرقه‌هاي انحرافي در شيعه، جريان ولايت عهدي امام (عليه‌السلام) در حکومت عباسيان، ترجمه‌هاي متون فلسفي و جديد و ورود فرهنگ‌ها،
طریقه‌ي نقشبندیه که در حقیقت دنباله‌ي طریقه خواجگان به شمار مي‌آید، از مکاتب صوفیانه اهل سنت است که آن را به خواجه بهاءالدین محمد نقشبند بخارایی نسبت مي‌دهند. این طریقه که بیشتر در زمره‌ي طریقه‌ي جنیدیان یا صحویان است، در طول تاریخ همواره با چهره‌های برجسته‌اي استمرار یافته است، که
یکی از مسائل اساسی و ضروری دین اسلام، باور و عمل به «امر به معروف و نهی از منکر» است. اهمیت این آموزه را می‌توان در آیات قرآن کریم و یادکرد پربسامدش در روایات پیامبر(ص) و ائمه(ع) مشاهده نمود. هرچند عمل به مفاد امر به معروف و نهی از منکر،
دوران امامت امام رضا (ع) يکي از دوره‌های طلايي تمدن اسلامي است چرا که در اين دوران شاهد اوج مناظرات علمي در زمينه فلسفي و کلامي درجهان اسلامي هستيم. امام رضا(ع) نيز در چنين شرايطي زندگي مي‌کردند و يکي از جنبه‌هاي مهم زندگي امام رضا (ع)، روش مواجهه ايشان با
چکيدهدوران اقتدار خلفاي عباسي، همچون مأمون، مشخصه‌هاي بارزي را در بطن جامعه‌ي اسلامي پديد آورد به طوري که برخي از شاخصه‌هاي موجود سياسي ـ مذهبي و فرهنگي وارد مسير تازه‌اي گرديد. انتصاب امام رضا(ع) به مقام ولايت عهدي در جريان سياسي، شکل‌گيري فرق مختلف درون ديني و برون از آن،
بازنمایی موضوع ولایتعهدی علی‌بن موسی‌الرضا؛از چشم‌انداز مذهبی مورخین قرون نخستین اسلامی؛ با تکیه بر «مورخین تاریخ عمومی اسلامی؛ ابن خیاط و مسعودی»
حضرت علي‌بن موسي؛ نام ايشان (علي) كنيه (ابوالحسن) و لقب (رضا) مي‌باشد. ايشان روز پنجشنبه يازدهم ربيع‌الاول سال 153 در شهر مدينه چشم به دنيا گشود و در روز جمعه در حالي كه نُه روز از ماه رمضان سال 203 هجري مانده بود، چشم از جهان فروبست. البته در مورد
چکیدهتا قبل از امامت حضرت امام رضا(ع) غالباً مسائل مربوط به امامت، در ميان خواص و محافل علمي شيعي مطرح ميشد، اما حضرت رضا(ع) با مناسب ديدن شرايط و در نظر گرفتن مصالح جامعه شيعي، به شکل آشکار و بدون هيچ پروايي به علني کردن مفهوم امامت مبادرت ورزيدند. به
چکیدهاز آثار مشهور و در دست منسوب به امام هشتم، اثری است به نام صحیفةالرضا مشتمل بر احادیثی که آن حضرت به صورت مسند از پدران خود از پیامبر نقل کرده است. متن مذکور به دلیل همین ویژگی در میان اهل سنت نیز روایت شده و شناخته شده بوده
این پژوهش ضمن بررسی معانی متعدد عقاید تفویضی، نوعی از تفویض را در نظر دارد که با مباحث غلوآمیز درباره پیامبر و ائمه در ارتباط است. ائمه اعتقاد غلو در میان شیعیان و نسبت خدایی به امامان را به شدت رد نموده‌اند. بر طبق مدعاي این پژوهش از دوره امام
پیشوای گفتگو و برهان؛ خوانشی در مناظرات و احتجاجات امام رضاهمراه با مقایسه‌ای میان روش او و حضرت ابراهیم(عليهما السلام)چکیدهتاریخ «امامت»، در عین کثرت خود برخوردار از وحدت و تاریخ انسانی کامل با عمر دویست و پنجاه ساله، بلکه با عمری قریب هزار و چهارصد ساله است. چنین «انسان»ی مراحل
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه