روزی شاعری بنام بنائی به درگاه امیر علیشیر شاعر، دانشمند و وزیر سلطان حسین بایقرای گورکانی(۸۷۵ – ۹۱۱ ق) آمد و نشست.
امیر از درون خرگاه (چادر سلطنتی) صدا زد که : بیرون در کیست؟
گفت: بنائی.
گفت: خوش آمدی که ما کسی می خواستیم تا زمانی با او مسخرگی کنیم.
بنائی گفت: ما نیز برای همین کار آمده ایم.
علی صفی، لطائف الطوایف، ص 297.
