پيشواى دوم جهان تشيع، اولين ثمره زندگى مشترك على عليه السلام و فاطمه عليها السلام در نيمه ماه مبارك رمضان سال سوم هجرى در «مدينة الرسول» ديده به جهان گشود(1) . وقتى خبر ولادت امام مجتبى به گوش پيامبر گرامى اسلام رسيد، شادى و خوشحالى در رخسار مبارك آن حضرت
سوگمندانه باید گفت آگاهیهای عمومی ما درباره سبط اکبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در برخی زاویه های زندگانی پربرکت ایشان بسیار محدود است و همانگونه که گاه شناخت امام حسین (علیه السلام) خلاصه در قیامش می شود، شناخت امام حسن مجتبی نیز خلاصه در دوره کوتاه خلافت
امام حسن مجتبي عليه السلام چند روز پس از امضاي قرار داد صلح با معاويه و رفت و آمدهاي مكرر از سوي دوستان و دشمنان، مصلحت را در آن ديد كه به همراه بعضي از ياران، از كوفه به مدينه جدش رسول خداصلي الله عليه وآله هجرت نمايند.
چکيده: نويسنده در پاسخ به نامه و درخواست دكتر محمد حميد الله حيدرآبادي در سال 1387 قمري، نصوص امامت امام اميرالمومنين(ع) بر امامت امام حسن مجتبي(ع) را در چند گروه نقل مي كند:
در برخی از کتب تاریخی، به موضوع اعتراض یا مخالفت امام حسین علیه السلام نسبتبه صلح برادر بزرگشان اشاره شده مانند «تاریخ ایران» نوشته مرحوم دکتر عباس اقبال(1)، در کتاب «علی و فرزندانش» تالیف دکتر طه حسین در این مورد چنین میخوانیم:
حیات سیاسی امام حسن(علیه السلام)، به ویژه مصالحه آن حضرت با معاویه که بر اساس اندیشه اعتقادی شیعه از مشروعیت سیاسی بی بهره بود، از دیرباز مایه گفت و گوهای بسیاری چه از جهت چرایی شکل گیری و چه از حیث چگونگی آن بوده است. در این نوشتار، این مقوله
آنچه در این مقاله آمده است، خلاصه ای است از تاریخ دوران پرالتهاب زمان امام حسن(ع) تا زمامداری یزید. حساسیت شرایط سیاسی و اجتماعی زمان امام حسن(ع) و وجود اختلاف در امت اسلامی و ضعف و سستی که بر جامعه عارض شده بود، موجب گردید تا آن امام تحت شرایط
حديث يكي از منابع مهم دين شناسي و مورد پذيرش همه فرقه هاي اسلامي است. آنچه امروز به نام حديث در اختيار مسلمانان قرار دارد، همه آنها گفتار معصومان نيست، بلكه بخشي از آن، احاديث جعلي و برساخته اي است كه مسلمانان ساده لوح و دشمنان آگاه در راهيابي آن
پس از شهادت حضرت علی(ع) در ماه رمضان سال ۴۰ هجری، عصر امامت و دوران حکومت امام حسن(ع) آغاز گردید و این در حالی بود که معاویة بن ابی سفیان در شام مدعی خلافت بود و حاضر به بیعت با امام حسن(ع) بهعنوان حاکم جامعه اسلامی نبود.
یکی از رسالت های مهم امامان معصوم تبلیغ دین، بیان احکام و تفسیر قرآن است. میراث قرآنی باقی مانده و ارزشمند وجود مبارک امام حسن مجتبی7 از نمونه های اعلی و عظیم ذخایر تفسیری معصومان8 است. در این مقاله با نگرش قرآنی و تفسیری امام حسن مجتبی7 آشنا می شویم.
يكى از موضوعات ساختگى، كه برخى از مورّخان اسلامى، آگاهانه يا نا آگاهانه به نقل آن پرداخته اند، موضوع ازدواج ها و طلاق هاى متعدد حضرت امام حسن مجتبى (عليه السلام) است. بسيار جاى تأسف است كه اينان بدون بررسى صحّت و يا عدم صحّت اين گونه قضايا، آنها را
از دیرباز میان شیعه و اهل سنت در موضوع امامت و جانشینی رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) اختلاف وجود داشته، و هر کدام از این دو فرقه سعی نموده اند تا با دلایلی به ردّ ادعای طرف مقابل بپردازند.
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه