در این نوشتار به نقش شاگردان امام صادق (علیه السلام) در انتقال علوم به نسل‌های بعد، از زوایای مختلف موردبررسی قرارگرفته است، روش مورداستفاده در این تحقیق، کیفی با استفاده از روش کتابخانه‌ای و به‌صورت موردی است. تمدن اسلامی یکی از چند تمدن اصلی و تاریخ‌ساز بشر است و
گزارههای متفاوتی در منابع روایی و تاریخی دربارۀ همکاری با حاکمان ستمگر و به تعبیری پذیرش پُست و مقام از سوی آنان وجود دارد. به‌رغم گزارشهایی که بیانگر نهی از همکاری با حکومت است، برخی صحابیان امام صادق(علیه السلام) با خلافت عباسی در زمینههای مختلف همکاری داشتهاند و از
مقاله حاضر به دنبال باز شناخت گونه های متنوع فرقـه هـای غـالی الوهیـت انگار در دوره امام صادق ١ و چگونگی مواجهه آن حضرت ١ با ایشان است . گروه های غالی در این دوره به تدریج ، باورهـای ابتـدایی و پراکنـده خـویش را منسجم ساختند. یکی از علت های
در یک نسخه قدیمی نامه ای از امام جعفر صادق (ع) خطاب به مردم آمل و ساری آمده و ضمن آن شخصی برای راهنمایی آنان معرفی شده است. اما صحت صدور این نامه مورد تردید واقع شده است. سالها پیش در جستجوی یافتن مواد تاریخی در باره پیشینه تشیع
توصیه به اتحاد و انسجام اسلامی که ریشه در آموزه‌های قرآن و سنّت معصومان(ع) دارد، از جمله موضوع‌هایی است که بررسی تاریخی آن در ادوار مختلف، از اهمیت بسیاری برخوردار است. این نوشتار، با بهره‌گیری از منابع روایی و تاریخی، اقدامات امام صادق(ع) و اهتمام ویژه آن حضرت را
حیات سیاسی و عصر امامت امام صادق (علیه السلام) ، با دوره نظام سیاسی- حکومتی سلسله امویان و عباسیان مصادف بود و با اینکه هر دو حکومت، از نظر امام مصداق طاغوت بودند، بااین‌حال، سیره و استراتژی آن حضرت در این دو زمانه، متفاوت است. به راستی این تفاوت
نقش و اثرگذاری بانوان در عرصه های مختلف از موضوعات ثبت نشده در آثار پیشین است که با در کنار هم گذاشتن گزارش‌های تاریخی پراکنده، می توان به آن دست یافت. پژوهش فرارو با روش توصیفی ـ تحلیلی و مطالعه‌ی متون تاریخی و رجالی متقدم درصدد پاسخ به این
وجود انحرافات فرهنگی و بدعت‌های دینی در عصر امویان، لزوم بازنگری در فرهنگ اسلامی به‌ویژه فرهنگ مذهب تشیع را فزونی بخشیده بود. مناسب‌ترین شرایط فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مختص عصر امامین صادقین‘ بود که فرصتی مناسب برای انجام فعالیت‌های فرهنگی را فراهم آورد. امام صادق(علیه السلام) از بسترها و
اسلام دینی کامل و جهان گستر است و رهبران واقعی مذهبی اسلام ائمه بودند که امامت مسلمین را بر عهده داشتند و تمام سعی و تلاش خود را برای ترویج دین اسلام به کار گرفتند. امام صادق (علیه السلام) یک مکتب اسلامی را راه اندازی کردند که آموزه‌های اسلامی
وجود انحرافات فرهنگی و بدعت های دینی در عصر امویان لزوم بازنگری در فرهنگ اسلامی، بویژه فرهنگ مذهب تشیع را فزونی بخشیده بود. مناسب ترین شرایط فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مختص عصر امامینصادقین است که فرصتی مناسب را برای انجام فعالیت های فرهنگی فراهم آورد. امام صادق (علیه السلام)
یکی از روش های درمان آسیب های فرهنگی شیعیان توسط امام صادق تقیه است، زیرا دوران امامت ایشان (148-114 ه-ق) به جهت وجود برخی از شرایط با دوران ائمه دیگر متمایز شد به همین جهت امام از این فرصت استفاده نمود و در جهت رفع آسیب‌ها ازجمله آسیب‌های فرهنگی
عصر امام صادق (ع) یکی از شکوفاترین دوران حیات علمی مسلمانان در تاریخ اسلام است، بدین بیان که در سده دوم هجری نهضت علمی جمع و تدوین احادیث که از زمان امام باقر علیه السلام آغاز شده بود، با قوت بیشتری تداوم یافت.عظمت علمی امام صادق(ع) نزد شیعیان وعلمای
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه