مقالات

انحطاط از آن رو که همواره در جهان اسلام، حیات و ممات داشته، موضوع جدیدی به شمار نمی آید ولی طی چند سده اخیر، جلوه های تازه ایی از آن پیدا شده که آن را در کانون گفتگوهای اندیشمندان سیاسی مسلمان و سیاست مداران دول اسلامی قرار داده است و

1. آب رسانی روز هفتم محرم، سه روز پیش از شهادت امام، عبیداللّه به عمر سعد نگاشت: «…به هوش باش! وقتی نامه ام به دستت رسید، به حسین(علیه السلام) سخت بگیر و اجازه نده از آب فرات حتی قطره ای بنوشد و با آنان همان کاری را بکن که آنان

با کنکاش در منابع تراجم نگاري و کتاب شناسي قرن هاي سوم چهارم هجري ،در مي يابيم که کتاب «الفتوح »و نويسنده ي آن در جايگاه مناسبي قرار ندارند و پيرو آن ،زندگي نامه ابن اعثم کوفي ؛مشخصات واقعي ،مذهب ،آثار و ساير ابعاد زندگي وي ،به طور دقيق شناسايي

در واقعه کربلا، آب و تشنگى از برجستگى ويژه اى برخوردار است، چنان که تا حدّى ديگر وقايع، تحت تأثير آن قرار گرفته اند و بخش قابل توجهى از گفتوگوى بين دو سپاه بر سر آب بوده; به طورى که مظلوميت امام حسين(عليه السلام) و سنگدلى دشمن از همين امر

  حوادث تاريخي مهم و تأثيرگذار به همان اندازه كه خود بزرگ و پر اهميت‌اند، در غربال‌گري شخصيت‌ها و چهره‌هاي متنفذ جامعه نيز مؤثرند. وقتي رويدادي همچون عاشورا اتفاق مي‌افتد، موضع‌گيري افراد، سلبي يا ايجابي، مورد دقت پژوهشگران و حتي عامة مردم قرار مي‌گيرد. بر اين اساس، هميشه اين پرسش

چکيده: محمد بن حنفيه از شخصيت‏ هاى علوى است که ابهامات و اشکالاتى در تاريخ زندگى وى به چشم مى‏خورد . از جمله، علت ‏شرکت نکردن او در قيام کربلا و عدم همراهى او با امام حسين (ع). علما و رجال‏شناسان شيعه براى روشن ساختن اين ابهام و در مقام

شرح مصائب امام حسين(عليه السلام) يكى از پر تأليف ترين موضوع هاى تاريخى مى باشد، كه در هيچ موضوعِ تاريخى بدان اندازه كارنوشتارى انجام نگرفته است; چرا كه در هيچ موضوعى، آن قدر تقاضا وجود نداشته است. افزون بر انگيزه هاى دينى، زنده بودن واقعه عاشورا در يادها و خاطره

  جريان شناسي تاريخي رويكرد و قرائت حماسي ـ اسطوره‌اي از واقعه عاشورا (از صفويه تا مشروطه) پژوهش حاضر به مطالعه، بررسي و جريان‌شناسي تاريخي يكي از مهم‌ترين و مشهورترين قرائت‌ها و برداشت‌ها از واقعه عاشورا، يعني قرائت حماسي ـ اسطوره‌اي از عصر صفويه تا مشروطه (با تأكيد بر مقاتل)

از زمانى که قيام امام حسين(عليه السلام) با آن شرايط و ويژگى هاى خاص اتفاق افتاده است، سؤالاهايى در ميان نخبگان و انديشمندان و حتى مردم عادى مطرح بوده است که، انگيزه اصلى امام(عليه السلام) از اقدام به چنين کارى چه بوده است؟ آيا دعوت کوفيان فلسفه قيام آن حضرت

  قيام امام حسين(ع) در تاريخ اسلام و مسلمانان از پديده هاي نقش آفرين و تحوّل زا است. تأثير حادثه مزبور در بسياري از قيام ها و نهضت هاي جهان اسلام انکارناپذير است. اين حادثه نه تنها در پيدايش حوادث سياسي جهان اسلام تأثير جدي داشت, بلکه در ساختن فرهنگ