تاکنون تحلیل‌های گوناگونی از واقعۀ مهم هجرت امام رضا (علیه السلام) به ایران ارائه شده است. در این میان شاید آنچه تاکنون تا حدی مهجور مانده، هویت تمدن‌ساز این هجرت باشد. در این رویکرد، این هجرت مبارک، بر خلاف ظاهر تبعیدگونۀ آنکه خود در پس پردۀ ادعای تکریم اهل بیت و بازگرداندن حق حکومت به ایشان از سوی غاصبان بنی‌عباس پنهان بود، نه‌تنها حرکتی برای تثبیت تشیع در کشور ایران و ایجاد تمدنی اسلامی و شیعی در این سرزمین بود که طراحی‌ای بود برای تسری این اقدام عمیق به دیگر سرزمین‌های اسلامی و سرانجام ایجاد حکومت و تمدنی اسلامی و شیعی در سراسر جهان.
این مفهوم در نگاه شیعی، نزدیکی و پیوند عمیقی با موضوع غیبت، انتظار و ظهور دارد که در نهایت به موضوع حکومت جهانی آخرالزمان منتهی می‌شود.در این مقاله تلاش شده است تا هجرت امام رضا (علیه السلام) به ایران به‌مثابه اقدامی تمدن‌ساز در ادامۀ تلاش‌ها و هجرت‌های انبیای عظام و ائمۀ معصومین از زاویۀ نگاهی آخرالزمانی تحلیل و بر هویت زمینه‌سازی ظهور در آن تأکید شود.
برای مشاهده متن کامل مقاله فایل را دانلود نمایید.
