جریان سیلی خوردن حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) چه بود؟ آیا در حضور فرزندانشان بود؟
سخن تاریخ: ماجرای سیلی خوردن حضرت زهرا(س) به دو گونه نقل شده است. شیخ صدوق از امام صادق(ع) نقل میکند که در جریان غصب فدک، حضرت زهرا(س) نزد ابوبکر رفتند، و از او ورقهای که دستور برگرداندن فدک در آن نوشته شده بود را دریافت کردند، در مسیر برگشت به منزل با عمر بن خطاب روبرو شد و او برای دریافت برگه، به حضرت زهرا(س) سیلی زد. نقل دیگری هم ذکر شده که در جریان هجوم به خانه حضرت فاطمه(س)، عمر به ایشان سیلی زد. در هر دو نقل، ذکری از حضور فرزند یا فرزندانی از حضرت زهرا نشده است، اما احتمال مشاهده این صحنه توسط فرزندان در جریان هجوم به خانه، وجود دارد.
سیلی خوردن حضرت زهرا(س) در ماجرای فدک
شیخ مفید در الاختصاص از امام صادق(ع) نقل کردهاند: بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) فدک که از طرف آن حضرت به فاطمه زهرا(س) اعطا شده بود توسط ابوبکر و عمر غصب شد و علی(ع) و فاطمه(س) استدلالهایی داشتند و شاهدانی آوردند که ابوبکر و عمر قبول نکردند. مدتی بعد حضرت زهرا(س) نزد ابوبکر آمد و پس از گفتگویی ابوبکر گفت: راست میگویی، سپس در ورقهای مطلبی نوشت که دال بر برگرداندن فدک به آن حضرت بود. زمانی که فاطمه زهرا(س) بیرون آمد بین راه عمر را دید و عمر از آن نوشته سؤال کرد و حضرت فرمود: نوشتهای است که ابوبکر برای برگرداندن فدک برایم نوشته است. عمر گفت: آن را به من بده ولی حضرت ابا کرد و آن را نداد در اینجا عمر برای گرفتن کاغذ سیلی به آن حضرت زد.[۱] طبق این نقل که مورخان و علمای بعدی نیز از این منابع استفاده کردهاند، اشاره به حضور هیچیک از فرزندان حضرت فاطمه زهرا(س) نشده است.
علامه مجلسی میفرماید: در موقع هجوم به خانه فاطمه زهرا(س) عمر سیلی به صورت فاطمه(س) زد و از ضرب آن گوشواره در گوش حضرت در زیر لباسش شکست.[۲] از آنجا که در قدیم خانهها چنان وسیع نبودند و اعضای خانواده در مساحت کمتری زندگی میکردند و مخصوصاً در مواقع این چنینی قطعاً اعضای خانواده در جریان بوده و صحنه را مشاهده میکردند که در این صورت همه فرزندان آن حضرت شاهد این صحنه بودند.
عبدالزهرا مهدی کتابی در مورد هجوم به خانه فاطمه زهرا(س) نوشته است و اکثر اقوالی که در این باره در کتب قدیم از شیعه و اهل سنت وارد شده، آورده است و در آنجا ذکری از حضور فرزندان حضرت در جریان سیلی خوردن نیاورده است.
منابع
1- شیخ مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۳–۱۸۵. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۲۹، ص۱۲۹. نمازی، شیخ علی، 2- 2- مستدرک سفینه البحار، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۹ق، ج۸، ص۵۰۲.
3- بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۸؛ خصیبی، حسین بی حمدان، الهدایه الکبری، بیروت، مؤسسه البلاغ، ۱۴۱۱ق، ص۴۰۷.