مشاهیر و مورخین

  محمد بن عمر واقدی (درگذشتهٔ ۲۰۷ یا ۲۰۹ هجری قمری) از مورخان و سیره‌نویسان سدهٔ دوم و سوم هجری بود. او آگاهی گسترده‌ای دربارهٔ رخدادهای تاریخی داشته و بسیاری از تاریخ‌نگاران از پژوهش‌های او بهره برده‌اند. واقدی از موالی بود و در سال‌های پایانی فرمانروایی امویان زاده‌شد. در آینده

  ویل دورانت نویسنده و مورخ آمریکایی است. شناخته‌شده‌ترین اثر او کتاب یازده‌جلدی «تاریخ تمدن» است که آن را با همکاری همسرش، آریل دورانت، نوشت و در یک دوره‌ی چهل‌ساله از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۷۵ منتشر کرد. از دیگر آثار برجسته‌ی او می‌توان به «تاریخ فلسفه» اشاره کرد.   زندگینامه

  «عبدالملک بن هشام حِمَیری» معروف به «ابن هِشام» (م، ۲۱۳ ق)، محدث، مورخ، ادیب و نسب‌شناس مسلمان در قرن سوم هجری است. او تدوین کنندۀ مشهورترین کتاب دربارۀ سیرۀ پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) با عنوان «السیرة النبویة» است.   از زندگی ابومحمد عبدالملک بن هشام بن ایوب

  ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی (زاده شده در ۳۸۵ ه‍.ق. / ۹۹۵ م/ ۳۷۴ ه.ش. در حارث‌آباد بیهق (سبزوار امروزی) – فوت در ۴۷۰ ه‍.ق. / ۱۰۷۷ م. در غزنین) تاریخ‌نگار و نویسنده ایرانی در دربار غزنوی است. شهرت او برای نگارش کتاب معروف به تاریخ بیهقی است که

  «احمد بن داود» معروف به‌ «ابوحنیفه دینوری» (۲۲۲-۲۸۲ ق)، ادیب، لغوی، مورخ، منجم، ریاضی‌دان، جغرافیادان و گیاه‌شناس ایرانی مسلمان در قرن سوم قمری و از شاگردان ابن سکیت اهوازی است. دینوری در علوم گوناگون متبحر بوده، اما شهرتش در زمینه‌های ادبیات، تاریخ و گیاه‌شناسی بیشتر است. دو کتاب «الاخبار

  سرآغاز دانشمند بلندآوازه شیعه «ابن شهرآشوب» یکی از بزرگمردان تاریخ است که زندگی و آثارش سراسر درس عبرت، معنویّت، شور و شوق والگوی ایمان و تلاش است. او در طول زندگی پربار خویش همواره در راه احیای مکتب انسان پرور اهل بیت (علیهم السلام)و رشد و استحکام حوزه های

  ابوجعفر محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب طبری مشهور به جریر طبری (زادهٔ ۲۲۴ در آمل – درگذشتهٔ ۳۱۰ هجری قمری در بغداد) (۲۱۸–۳۰۱ هجری خورشیدی) (۸۳۹-۹۲۳ میلادی) همه‌چیزدان، مورخ، مفسر قرآن و فیلسوف ایرانی،[۱] مؤلف کتاب تاریخ طبری مشهور به پدر علم و تاریخ و