چکیده
در سال های اخر دهه 60 و اوایل دهه 70 میلادی تحت تاثیر نیاز جوامع اسلامی به وحدت و تلاش اندیشمندان مسلمانان در این زمینه در کنار کسب درآمدهای هنگفت نفتی و حضور آن در صحنه فعل و انفغالات سیاسی کشور های اسلامی،نیروی سیاسی جدیدی ایجاد نمود که فرایند تشکیل سازمان همکاری اسلامی را بطور موثری تحت تاثیر قرار داد . اما ریشه های تشکیل سازمان همکاری اسلامی را در اصل باید در جنگ سرد میان دولت های عرب به ویژه از دهه 60 میلادی و تحت تاثیر جنگ سرد میان ابر قدرتها جستجو کرد.
سازمان همکاری اسلامی به عنوان تنها نهاد بین والمللی دولتی که محور تشکیل آن عقاید دینی است . از اختصاصات و ابعاد کیفی ویژه ای برخوردار می باشد. کشور های تشکیل دهنده سازمان داراری شرایط جغرافیایی ،تاریخی،فرهنگی،اقتصادی و سیاسی متفاوتی هستند و تنها عامل پیوند دهنده میان آنها اسلام است. کشور های اسلامی از مجموعه ابزارها و امکانات بالقوه عظیمی برخوردار می باشند که به نحوه مطلوب از آنها بهره بری نمی کنند. اما این سازمان به تناسب تعداد اعضا، منابع و موقعیت جغرافیایی،دارای قدرت چانه زنی در عرضه بین المللی نیست.
ناکارآیی سازمان در زمینه مشارکت در حل منازعات بین المللی از جمله نلتولنی در ایفای نقش فعال در موضوع فلسطین را باید در درون سازمان ومیان کشور های عضو جستجو نمود. در شرایطی که تحولات بین المللی واثرات بالقوه و بالفعل آن بر کشورهای اسلامی نیاز این کشور ها به همگرایی و هماهنگ کردن تلاشهایشان جهت تحقق همبستگ اسلامی را بیش از گذشته ضروری ساخته. انجام اقدامات اساسی برای تجدید ساختار سازمان همکاری اسلامی و ایجاد انگیزه های نیرومند برای ادامه کار آن اجتناب ناپذیر شده است. اگر سازمان نخواهد ضعف های خود را بر طرف نمده و تغییراتی متناسب یا شرایط بوجود آمده ایجاد کند به مرور زمان کارایی خود را از دست خواهند داد.
واژه های کلیدی : سازمان همکاری (کنفرانس) اسلامی، فلسطین ، کشورهای اسلامی، اسرائیل ، آسیب شناسی و صهیوتیسم
