لطایف جحی

روزی جحی آرد خرید و به باربر داد تا به خانه ببرد اما باربر آرد را برداشت و فرار کرد. چند روز بعد زمانی که جحی او را دید خود را پنهان کرد. گفتند: چرا چنین می کنی؟ گفت: برای این که می ترسم کرایه خود را از من بخواهد.

جحی در کودکی چند روز شاگرد خیاطی بود. روزی استادش کاسه عسل به دکان برد. خواست به کاری برود. به جحی گفت: در این کاسه زهر است. مواظب باش که از آن نخوری و هلاک شوی. گفت: مرا با آن کاری نیست. چون استاد رفت. جحی وصله لباس به صراف

جنازه ای را به راهی می بردند. جحی همراه با پدر خود ایستاده بود. از پدر پرسید: بابا در این جا چیست؟ گفت: آدمی. گفت: او را به کجا می برند؟

یک بار جحی‌ برای خریدن الاغی به بازار می رفت. مردی او را در راه دید و گفت: به کجا می روی؟ گفت: به بازار می روم تا دراز گوشی بخرم. گفت: بگو ان شاء اللّه.