در پاره اي نوشته هاي تاريخي سده دوم اسلامي و پس از آن، حديثي از زبان نافع، راوي و برده عبداله بن عمر، از عمر بن خطاب، دومين خليفه تاريخ صدر اسلام گزارش شده است كه شگفت مي نمايد؛ حديثي كه مهدي موعود را افزون بر دو ويژگي ديگرش، از
مركز آموزش عالي: جامعهالمصطفي العالميه –مجتمع آموزش علي امام خميني–مدرسه اديان وتاريخ رشته: تاريخ اسلام/ مقطع: كارشناسي ارشد عنوان پايان نامه: وضعيت وكلاي امام زمان(عج) در كتب اماميه از آغاز غيبت صغراي تاپايان قرن هفنم استاد يا اساتيد راهنما :دكتر نعمت الله صفري فروشاني
اشاره نهج البلاغه آينه اي است كه سيماي پر فروغ قائم آل محمّد(عليهم السلام) در آن گرچه اندك، ولي زيبا، پرجاذبه، نويدبخش، دل انگيز و تحرّك آفرين تجلّي كرده و همچون جام بلوريني است كه زمزم سخنان علوي درباره فرزندش مهدي موعود(عليه السلام)در آن ريخته شده است. اين مقاله در
چكيده يکي از مهم‌ترين جريانات فکري معاصر در انتقاد به مباني مدرنيته در کنار ديگر جريان انتقادي، يعني رويکرد پست مدرنيسم، انديشه سنت‌گرايي است. اين رويکرد، بر مباني ديني و عرفاني مبتني است و پيروان اين گرايش فکري، به شدت به تمدن‌ها و اديان شرقي وفادار مي‌باشند. آنان، انديشه‌هاي خود
چكيده مقاله حاضر را مي‌توان مجموعه اي از آموزه‌هاي مهدوي در موضوعاتي چند دانست که از منظر امام رضا عليه السلام بررسي شده است. اين موضوعات دربارة حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف، علائم ظهور، اوضاع جهان پيش از ظهور، جريانات انحرافي و وظايف مردم در دوران غيبت مي‌باشد،
فرقة اسماعيليه در نيمه دوم قرن دوم هجري، براساس اعتقاد به امامت اسماعيل، فرزند امام جعفر صادق(ع)، شكل گرفت. اسماعيليان در خصوص مهدويت عقايد خاصي مطرح كردند؛ اسماعيل، نخستين كسي بود كه آنان به عنوان مهدي موعود و امام هفتم معرفي كردند؛ هرچند اكثريت اسماعيليان به مهدويت محمد بن اسماعيل
يکي از کتاب هاي مفصل و مورد توجهي که در سال هاي اخير در نقد اعتقادات شيعه نوشته شده است کتاب اصول مذهب الشيعه الاماميه الاثني عشريه عرض و نقد نوشته دکتر ناصر القفاري است در اين کتاب همه باورهاي شيعه و از جمله انديشه مهدويت مورد تهاجم قرار گرفته
درباره علائم ظهور به‌ویژه سفیانی که مشهورترین آنهاست، سخن فراوان گفته شده و می‌شود. لیکن تاکنون نگاهی تاریخی و با در نظر گرفتن مدعیان ـ یا به تعبیری بهتر، کسانی که با عناوینی مشابه آنچه در علائم وجود دارد، و در تاریخ اسلام ظهور و بروز داشته‌اند ـ طرح و
شيعيان در دوره هايي از تاريخ، به ويژه از عصر صفويه به بعد، روز نهم ربيع الاول را روزي مبارک برشمرده و در اين روز جشن هايي برگزار کرده اند. اين نوشتار مي کوشد دليل اين بزرگداشت و شادماني را بيابد و با بهره بردن از منابع معتبر و کهن
بحث در اثبات وجود امام دوازدهم شيعيان امامي، در گذر تاريخ همواره مطرح بوده است. امروزه افرادي مانند احمد الكاتب وجود وي را رد و بحث نواب اربعه را ساختگي برمي شمارند. مقاله حاضر درپي جواب گويي به اين گونه بحث هاست. در نوشته پيش رو، كوشيده شده است با
منتظران موعود، پيوسته در انتظار تحقق نشانه‌هايي هستند كه در روايات فراوان به عنوان نشانه ظهور مهدي(ع) بيان شده است. به همين جهت در طول تاريخ، تطبيق نشانه‌ها بر افراد و گروههايي صورت گرفته و امروزه رواج بيشتري يافته است. آيا اين تطبيق‌ها درست است؟ بين نشانه‌هاي ظهور و اشراط
در بخش اول اين نوشتار ضمن اشاره به ضرورت بحث و بررسي در موضوع علائم ظهور و منابع آن بيان شد كه در روايات اسلامي گاه بين نشانه‌هاي ظهور و اشراط الساعه خلط شده است. همچنين گفته شد كه آشفتگي احاديث مربوط به ظهور و نشانه‌هاي آن باعث مي‌شود اعتماد
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه