حضرت امام هادی (ع)

  دوران امامت امام هادی (علیه السلام) با برخوردهای اعتقادی، مناقشه های علمی، تبعیض های قومی، فشارهای اقتصادی و سیاسی، و هرج و مرج گرایی دولتمردان عباسی مصادف بود، که قلمرو حکومت آنان را به صحنۀ درگیری های مختلف گروه ها، احزاب و جنبش ها مبدل ساخت. این جنبش ها

آماده کردن شیعیان برای مواجهه با عصر غیبت یکی از مهمترین راهبردهایی است که ائمه اطهار(ع) همواره آن را دنبال می کردند؛ در عصر حضرت امام هادی(ع) این زمینه سازی برای پذیرش دوران غیبت به اوج خود رسید. دکتر محمدحسین رجبی دوانی، عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین(ع) و استاد

استاد محمد الله اکبری، رییس پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت(ع) پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در گفتگو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان در تبیین برخی از راهبردها و برنامه های امام هادی(ع) در دوران خلافت بنی عباس گفت: نکته قابل توجهی که در زندگی امام هادی(ع) به

سید مرتضی حسینی شاه ترابی، استاد مدعو گروه تاریخ اسلام جامعه المصطفی العالمیه در آستانه سالروز ولادت امام هادی(ع) در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به نوع برخورد آن حضرت با جریان های انحرافی درون شیعی، اظهار کرد: حدود دو ده از عصر امامت امام هادی(ع) یعنی

  نقدی بر رويکرد انتقادی فخررازی و ابن تيميه به جايگاه علمی امام جواد و عسکريين علیهم السلام با تأكيد بر ميراث مكتوب اهل سنت   چکیده : بر خلاف آنچه که بسیاری، تصور می کنند، رویکرد یکسان و فراگیری در میان عالمان اهل سنت، به جایگاه علمی و حتی

طلوع در صریا ائمه هدی در ضمن پیشوایی جبهه حق و دفاع از حریم دیانت و بیان احکام و معارف الهی، به فعالیت های کشاورزی و آبادنی زمین توجه داشتند. از این رو، امام کاظم(ع) مزارعی احداث نمود که یکی از آنها «صریا» نام دارد. تلاش های امام و نظارت

دودمان امام سمعانی (562 ق) نسب و دودمان امام را این گونه بیان می کند : ابوالحسن علی بن محمدبن علی بن موسی بن جعفربن محمدبن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب الهاشمی المعروف بالعسکری.[1] کنیه و القاب

  شبکه ی ارتباطی و مخفی وکالت، شیوه ای ابتکاری از سوی امام جواد و امام هادی(علیهما السلام) بود که جهت برقراری ارتباط منطقی و حساب شده با نمایندگان و کارگزاران خود در مناطق مختلف جامعه ی اسلامی [که تحت سلطه ی حاکمیت عباسیان بودند و تمامی رفتار و اعمال

دوران حیات سیاسی و اجتماعی ائمه معصومین (ع) مشحون از رخدادهایی است که گاه بواسطه جهل و نا آگاهی جامعه و گاه سلطه سردمداران زر و زور رویارویی با آن را دشوار می نمود. ناگفته پیداست مشکلات درونی چنین جامعه ای کمتر از مشکلاتی نبود که از خارج و از

طلیعه سخن امام هادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام «صریا» (1) به دنیا آمد. پدرش پیشوای نهم، امام جواد علیه السلام و مادرش بانوی گرامی «سمانه مغربیه » است که زنی با فضیلت، شب زنده دار و با تقوا بود.

عصر امام هادی(ع) (212ـ254ق) مصادف با حاکمیت عبّاسیان و از جمله متوکل عبّاسی است. این دوران دشوارترین، عصر زندگی امامان معصوم بود؛ به طوری که در بسیاری از موارد به جز نامه نگاری، راهی دیگر برای ارتباط با حضرت هادی(ع) وجود نداشت. محمد بن فرج می گوید: امام هادی(ع) به

در مقاله حاضر نویسنده به بررسی برخی اقدامات و نوآوری های امام هادی(ع) در حفظ و صیانت از مکتب توحید و میراث گرانقدر نبوی و مبارزه با بدعت ها و افکار و عقاید انحرافی پرداخته است که با هم آن را از نظر می گذرانیم. ویژگی خاص دوره امامت امام