سید نعمت‌اللّه جزایری، فقیه، محدّث و ادیب امامی قرن یازدهم و دوازدهم هجری در 23شوال سال 1112 ق هنگام بازگشت از سفر مشهد مقدس در پلدختردرگذشت[1]. وی سرسلسله خاندان مشهور علمی و دینی سادات جزایری است که سه قرن در منطقه خوزستان، به‌ویژه شوشتر، خدمات ارزنده‌ای ارائه کردند.[2]
ملا محمدکاظم (1255 ـ 1329ق)؛ معروف به آخوند خراسانی از مراجع تقلید و اصولیان برجسته امامی و مؤلف اثر مهم کفایه الاصولو از حاميان اصلى نهضت مشروطهدر سحرگاه سه‌شنبه 20 ذی الحجه 1329ق، در منزل خود، پس از اقامه فریضه صبح در سن 74 سالگى درگذشت[1]. برخى
كريم خان زند، موسس خاندان پادشاهى زند (۱۱۷۹ تا ۱۱۹۳ ه.ق )،در سن هفتاد و سه سالگى، در 1193 هجری قمری درگذشت[1] و در شيراز به خاك سپرده شد. در مورد کودکی و نوجوانی وی اطلاعات چندانی در دست نیست و ظاهرا در خانواده فقیری به دنیا آمده و برای
امام ابوالحسن على النقى الهادى، عليه السلام پيشواى دهم شيعيان، صبح روز پانزدهم ذيحجه سال 212 هجري در محلی به نام ناصریه از نواحی اطراف مدینه به دنيا آمد[1]. نام آن حضرت، علي است و مشهورترين القاب ايشان تقی و هادی، و کنیه اش ابوالحسن است.
عارف فرزانه و عالم وارسته، «حاج ميرزا جواد آقا ملكي تبريزي، پس از عمری خدمت و تحصیل و تدریس در حوزه علمیه نجف، تبریز و قم و تربیت شاگردانی صاحب کمال در سحرگاه یازدهم ذی الحجه 1343 ق مصادف با عید قربان در سن 65 سالگی در قم از
در روز دهم ذی الحجّه سال 145 هجری قمری، عبدالله محض بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی (ع) در سن 57 سالگی همراه با جمعی از برادران و پسرعموهای خود در زندان منصور دوانیقی به شهادت رسیدند . عبدالله بن حسن مثنی، نوه پسری امام حسن مجتبی و نوه
ارتحال عالم كبير “علامه طبرسي” مفسر شهير قرآن كريم(548ق)امین الاسلام، ابوعلي فضل بن حسن طبرسي، از دانشمندان نامی شیعه در سده ششم هجری قمری در نهم ذیحجه سال 548 ق درچنین روزی پس از حدود 90 سال زندگی سرشار از تلاش در سبزوار از دنیا رفت[1]. گرچه بسیاری وی را
حضرت امام محمد باقر(ع) در هفتم ذیحجه سال 114 ق و به قولی سال 117ق[1] توسط هشام بن عبدالملک مسموم و به شهادت رسید[2]. نام امام پنجم محمد و لقب آن حضرت، ابوجعفر و باقر يا باقرالعلوم است. تولد امام باقر(ع) را برخی اول رجب[3] و برخی دیگر، سوم صفر[4]
در ششم ذیحجه سال 317 ق، ابوطاهر، رييس حكومت قرمَطي بحرين در حملهاي بيرحمانه به شهر مكه، پس از اشغال اين شهر مقدس، ضمن غارت اموال حجاج آنان را قتل عام كرده جنازه هایشان را در چاه زمزم و مسجدالحرام بدون غسل و کفن و نماز دفن کرد.[1] وي همچنين
درپنجم ماه ذیحجه سال دوم هجری پس از جنگ بدر، غزوه سویق به وقوع پیوست[1] . جنگ بدر، کمی پیشتر از آن بيشتر قريش را داغدار و مصيبت زده كرده بود، از آن جمله ابو سفيان را كه فرزندی از او کشته و فرزندی دیگر از او به اسارت رفته
در دوم ذیحجه سال 1295 ه.ق در نور مازندران در خانواده ای روحانی به دنیا آمد. پدرش از روحانیون مورد اطمینان مردم نور مازنداران بود.[1] وی پس از طی مراحل ابتدایی تحصیل در نور و تهران[2]، برای تكمیل دروس خود در اوایل جوانی به نجف اشرف رفت و در سال
سید رضی الدین ابوالقاسم علی بن سعدالدین موسی بن جعفربن محمد بن احمد بن محمد بن ابوعبدالله معروف به سید بن طاووس در پنج ذوالقعده سال 664 قمری در سن هفتادو پنج سالگی در حله درگذشت. ولادتش نیمه محرم سال589 هجری قمری در حله سیفیه بوده است.[1] وي در ابتدا
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه