مقدمه مطالعات پژوهشگران غربى در مورد تشيع كه امامت نیز بخشى از آن است از حيث زبان، موضوع و نيز از جهت ارتباط با فرقه‌هاى مختلف شيعه، به دسته‌هاى متنوع طبقه بندى مى‌شود.
نوشته‌ی ذیل نحوه‌ی سلوک عالمان امامی با هم‌تایان سنی خود در سده‌های میانه را بررسی می‌کند و نکاتی سودمند دارد که شایسته‌ی تأمل و عبرت است. نوشتار حاضر ترجمه و تلخیصی است از: Devin J. Stewart, “Documents and Dissimulation: Notes on the Performance of Taqiyya.” In: IdentidadesMarginales.
متن پیش رو بخشى (= فصل چهارم) از تز دكتراى خانم دكتر ليندا جى. كلارك (Lynda G. Clarke)، (استاد دپارتمان دين در دانشگاه كنكوردياى كانادا) با عنوان: اصول اعتقادى اولية شيعه براساس منابع شيعى (Early Doctrine Of The Shiah According To The Shii Sources) است كه در سال 1994ميلادى در
(دولت صفویه شباهت های زیادی با ما دارد اما سیاست های عمومی آن قدری با ما متفاوت است. 240 سال دوام آوردن آن دولت، در عین داشتن تجربه تعامل با جهان و نیز نگاهی که به مسائل بین المللی به ویژه در دوره شاه عباس داشت، برای ما درس آموز
دانشگاه بارایلان در دانشکدة عربی این دانشگاه، مطالعات وسیعی در حوزة اسلام و فرهنگ اسلامی انجام می گیرد. هدف از این مطالعات، تربیت نیروهای متخصص برای کمک به اهداف دولت اسرائیل می باشد.
روایت زیبایی از دیدار امام هادی علیه السلام با علی بن مهزیار اهوازی است که طی آن، یک ساعت شنی که وی برای امام آورده به کار انداخته می شود. در این دیدار امام چند جمله فارسی می فرماید که لطیف است.
در بررسی سخنان معصومین (علیهم‌السّلام)، به موارد زیادی برخورد می‌کنیم که مستقیم یا غیر مستقیم به قواعد علم الحدیث مربوط می‌شود. در سخنان امام هادی (علیه‌السّلام) نیز چنین مواردی اگر چه بسیار اندک یافت می‌شود. نکاتی از قبیل شرایط راوی، ملاک‌های شناخت ثقات، ملاک‌های نقد حدیث، عرضه روایات و جرح
دوران امامت امام هادی(ع) با برخوردهای اعتقادی، مناقشه‌های علمی، تبعيضهای قومی، فشارهای اقتصادی و سياسی، و هرج و مرج گرايی دولتمردان عباسی مصادف بود، كه قلمرو حكومت آنان را به صحنه درگيريهای مختلف گروه ها، احزاب و جنبشها مبدل ساخت. اين جنبشها را از حيث انگيزه دينی يا غير دينی
درباره تاریخ تنباکو و مخالفت مردم و روحانیت با استبداد و استعمار به رهبری «میرزای شیرازی» آثار فراوانی تألیف شده و نویسندگان و مورخان به اجمال و تفصیل از آن سخن گفته‌اند.
پرورش شاگردان توانمند و برجسته از مهم‌ترین دستاوردهای کارنامه علمی امام باقر(ع) است؛ شاگردانی که به نوبه خود در گسترش و توسعه دانش و بینش اسلامی در جامعه تأثیری جدّی بر جای نهادند.
امام باقر(ع) یکی از برجسته ترین دانشمندان عصر خود و در تاریخ ادوار نخستین اسلام بسیار پرنفوذ بود. کتاب حاضر، نخستین توصیف نظام مند از زندگی، کارها و تعلیمات این کوکب درخشان تاریخ اولیه اسلام است و برای علاقمندان به مطالعات مربوط به حقوق، تاریخ، الهیات اسلامی و نیز شیعیان
نام شریفش محمد، کنیه اش ابوجعفر و لقبش باقر بود. از آن روی باقر نامیده شد، که شکافنده علم، پرچمدار دانش و آشکار کننده گنجهای نهان علوم و معارف بود.
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه