مقالات

هفتمین امام شيعه اماميّه، حضرت موسي بن جعفر(عليه السلام) است که مسلمانان بخصوص شيعيان، او را به دليل حلم و بردباري در برابر معاندين و فرونشاندن غيظ و خشم خويش در مقابل دشمنان لقب کاظم داده‌اند، تولّد او به سال 128 هـ .ق در اَبْواء ـ منطقه‌اي حد فاصل بين

یکى از بحث هایى که امروزه مورد توجه گروهى از افراد جامعه ‏قرار گرفته، مساله تسامح و تساهل در دین است. این افراد دودسته‏ اند: الف- مغرضان، کج اندیشان و التقاطى‏ مذهبان که شناخت درستى ازدین نداشته، هرچه به نفع نیات پلید خود باشد، مى‏ پذیرند و با سلاح تسامح

گزينش سخنان امام(ره) چه در زمان حيات ايشان و چه پس از آن، به منظور بهره ‌برداريهاي خاص، امري معمول بوده است. اين امر کم کم از حد تابلو نوشته ‌ها فراتر رفته، به درون روزنامه ‌ها و مجلات علمي، نيمه علمي و غير علمي کشيده شد و حتي به

  با نظری اجمالی و کلی به فقه اسلام، این نتیجه قطعی به دست می آید که فقه اسلامی فقهی است حکومتی، یعنی دارای احکامی است نظیر حدود، دیات، و تعزیرات (در بعد قضایی)، خمس، زکات، انفال، جزیه و خراج (در بعد مالی)، جهاد ، صلح و معاهدات (در بعد

مقدمه لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی (16مهر ۱۳۴۱)، رفراندوم اصلاحات شاه (6 بهمن ۱۳۴۱) و کشتار طلاب علوم دینی در مدرسه فیضیه قم (2فروردین۱۳۴۲)، عمده‌ترین زمینه‌های قیام 15 خرداد۱۳۴۲ به شمار آمده اند درحالی‌که این وقایع تنها «زمینه‌های تسریع‌بخش قیام» به حساب می آیند؛

  هرچند دستگیری حضرت امام‌خمینی (ره) در سال۱۳۴۲، که تجاوز آشکار و بی‌پروا به حریم مرجعیت و روحانیت تلقی می‌شد، وقوع انفجار سیاسی و نهضت مردم ایران در پانزدهم خرداد را در پی داشت، اما با بررسی دقیق جامعه‌شناسانه از وضعیت ایران آن روز و درنظرگرفتن اعتصابات و نارضایتی‌های گروهی

چكيده: امامان شيعه به اقتضاي شرايط اجتماعي حاكم بر جامعه برنامه اي براي ارشاد و هدايت و تمدن سازي جامعه در نظر گرفتند و در راستاي فرهنگ سازي به تربيت شاگردان بسياري همت گماشتند تا در کنار ايشان كاروان بشريت را به سوي توحید و تداوم مدنيت اسلامي رهنمون باشند.

قم از پرسابقه ترين مراكز شيعه نشين در ايران است. اين منطقه در نيمه دوم قرن اول هجرى، پذيراى مسلمانان عرب با گرايش شيعى شد و رفته رفته به يكى از قطب هاى علمى تشيع در عالم اسلامى تبديل گرديد. گرايش حديثى موجود در اين مركز شيعى موجب پديد آمدن