در زمینه رابطه علوم با یکدیگر، دو اصل معرفت شناختی کهن مطرح است که یادآوری آنها در آغاز این بحث لازم است: 1-اختلاف و تمایز علوم. 2-اشتراک و تعاون علوم.
رابطه علم كلام با علوم دیگر را می‌توان به دو صورت كلی ترسیم كرد: 1. علومی كه در علم كلام تأثیر می‌گذارند، یا بدین صورت كه علم كلام از آنها استفاده می‌كند، و یا بدین صورت كه با طرح پاره‌ای پرسشها یا اشكالات علم كلام را به پاسخگویی آن پرسشها
چکیده: علم کلام عهده دار تبیین آموزه های دین اسلام است و در مقابلِ پرسشها و انتقادهای پیروان دیگر ادیان، از این آموزه ها دفاع می کند. کلام جزو اولین علوم اسلامی است که در میان مسلمانان پیدا شد و با همت بزرگان و دانشمندان برجستة اسلامی گسترش یافت و
(مقاله حاضر نوشتاری است که پیش از این در آستانه هزارمین سال درگذشت شیخ مفید تدوین و منتشر شده و اکنون بازنشر می شود). در آستانه هزارمین سال درگذشت شیخ مفید، قرار داریم. در این هزار سال عالمانی بنام و با آثاری پرارج درخشیده اند. در این میان، آثار مفید
تاریخ از علومى است که براى ارایه و تحلیل آن باید از منابع پیشین بهره جست، لذا هرچه منبع مورد استفاده، به زمان وقوع حوادث نزدیک تر باشد از اتقان و درستى بیشترى برخوردار است. البته صرف نظر از استثناهایى که وجود دارد و با در نظر گرفتن معیارهایى که
چکيده نقد حديث در آثار شيخ مفيد جايگاه درخوري دارد. وي در نقدهاي خود از روش‌هاي پيچيده‌اي بهره گرفته است. روش‌هاي نقد حديث در آثار مفيد به چهار دسته تقسيم مي‌شود که به ترتيب اهميت عبارت‌اند از : 1. نقد متن‌محور، 2. نقد سند‌محور، 3. نقد مأخذ‌محور، 4. نشان دادن
در قرن اخیر، با رشد اسلام شناسی به طور خاص و خاورشناسی بطور عام توجه و اهتمام فزاینده ای از سوی مستشرقان نسبت به مطالعه درباره شخصیت های مسلمان در طول تاریخ، دیده می شود. در این میان شیخ مفید نیز از این قاعده مستثنی نبوده، و نویسندگان مختلف، درباره
ایامی که مشغول تهیه و چاپ آثار شیخ مفید برای کنگره هزاره آن مرحوم بودیم کوشش بر این بود که تمام آثار باقیمانده از آن بزرگوار چاپ شود. با تحقیق گسترده ای که انجام گرفت معلوم شد از آثار آن مرحوم فقط چهل و پنج عنوان در دست است که
در این نوشته با اشاره به اهمیت منابع در تاریخ اسلام، به ویژه اهمیت منابع کهن تاریخی، به منابع شیخ مفید و نیز ویژگیهای روش وی در بهره‌گیری از منابع پرداخته شده است. بیان مواردی از این منابع کهن و ویژگی آنها و نیز اشاره به گزارشهای تاریخی شیخ مفید،
نظریه شیعه امامیه درباره امامت به تدریج در قرن نخست اسلامی مطرح شد و در نیمه قرن 2 ق/8 م از سوی هشام بن حکم صورتی معین و تعریف شده یافت.1 به نظر نمی رسد تا حدود صد سال بعد یعنی تا رحلت امام یازدهم امام حسن عسگری علیه السلام
مقدمه صرف نظر از برخورد تند پاره ای از منتقدان و نویسندگان مسلمان با پدیده شرق شناسی و متهم ساختن شرق شناسان به تعقیب اهدافی سوء1، برداشتهایی نادرست از متون اسلامی و ارائه تحلیلهایی ناصواب از جنبه های مختلف تاریخ، فرهنگ و اندیشه اسلامی 2، این اعتقاد تقریبا مورد پذیرش
چكيده تحقيق در تاريخ، نيازمند دست يابى به حقايق و واقعيت هاى تاريخى است، و اين امر، مستلزم بررسى دقيق اطلاعات تاريخى موجود در منابع، اسناد و مدارك مى باشد. آن چه اين بررسى را ممكن و محقق مى سازد، عملكرد انتقادى در برخورد با اين اطلاعات است كه از
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه