مقالات

عسكرى [امام هادى عليه السّلام] عسكرى، ابو الحسن على بن محمد [عليهما السّلام]، دهمين امام شيعۀ اثنا عشرى است. وى عموما با لقب نقى و هادى شناخته مى‌شود. او پسر امام نهم محمد بن على الرضا [عليهما السّلام] است و در مدينه متولد شده است. بسيارى از علماى شيعه، تاريخ

نقد و بررسى مقالۀ «برنارد لوئيس»  ١ دربارۀ زندگى امام هادى عليه السّلام در دايرة المعارف اسلام از جهات گوناگونى قابل توجه و بررسى است: الف) كليت مقاله و ميزان بيان واقعيت زندگانى امام هادى عليه السّلام؛ ب) آموزه‌هاى جزئى نوشتار، بررسى تاريخى، و بيان موارد قوت و ضعف آن.

مروري بر زندگي امامي که در کودکي به امامت رسيد  سامرا، سال 254 هجري قمري. زهر، سرار بدن امام هادي(ع) را فرا گرفته و حضرت در بستر بيماري آخرين زمزمه هاي قدسي را با معبود خودش نجوا مي کرد. غم و اندوهي گران بر قلوب مؤمنان سنگيني مي کرد و

حضرت مسلم بن عقيل (عليه السلام) از جمله شخصيت هاي ممتاز حادثه عاشوراست كه مانند برخي ديگر از بزرگان اين قيام سترگ، كم تر در گفته ها و نوشته ها به او پرداخته شده و… اشاره حضرت مسلم بن عقيل عليه السلام از جمله شخصيتهاي ممتاز حادثه عاشوراست كه مانند

اشاره‏ مسلم‏ عليه ‏السلام در پنجم شوال سال 60 هجرى به كوفه رسيد(1) و براى رعايت تدابير امنيتى، مخفيانه وارد شهر شد.(2) او پس از ورود به كوفه به خانه مختار ابوعبيده ثقفى رفت.(3) شيعيان پس از مدتى نزد او آمدند و از وى به گرمى استقبال كردند.

این مقاله، نوشتاری است دو قسمتی درباره شخصیت و زندگی مسلم بن عقیل که سال 1353 در نشریه معارف اسلامی وابسته به سازمان اوقاف منتشر شده و اکنون هر دو قسمت مقاله به طور یکجا تقدیم می شود.

آشنايي با مطالعات خاورشناسان دربارۀ شيعه و امامان آنها، به دنبال آن بررسي و نقد اين مطالعات با توجه به نقش‌آفريني و مرجعيت آثار خاورشناسان در مراكز علمي دنيا، از ضرورت‌هاي دانش نوپاي شيعه ‌پژوهي و وظيفۀ هر پژوهشگر شيعي است. براي درك بيشتر اين ضرورت و آشنايي با ديدگاه

ابن عساکر دمشقی(571 ق.) دودمان امام را این گونه بیان می کند: محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب بن عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف.(1) کنیه ایشان ابو جعفر می باشد.(2) لقب ایشان علوی، فاطمی، مدنی(3)، قرشی، هاشمی(4)، شاکر، هادی(5) و باقر می باشد. که باقر،

چکیده در نوع رهبری امام باقر (ع) تمام شاخصه­ های ذاتی و اکتسابی ایشان، سبک­ های رهبری آمرانه، مشارکتی، متقاعد­کننده و تفویضی به گونه­ ای منظم دخیل است. علاوه بر آن، موقعیت درون سیستم رهبری شونده یعنی تشیع، بر نوع رهبری امام باقر(ع) تأثیر داشته است. در این نوع رهبری

اشاره تاریخ اسلام تاریخى پر فراز و نشیب است. از جمله مهم ترین عوامل آن، تنگناها و چالش‏ هایى است که پیوسته حکمرانان ظالم، جامعه را با آن رو به رو مى‏ کردند. این معضلات که عموماً در حوزه ی دین و فرهنگ بودند، سبب مى‏ شد تا پیشوایان اسلام