مقالات

اغلب، بلکه همه ‌اقوام و ملل براي برخي از روزهاي سال به مناسبتهاي مختلف احترام و اعتبار خاصي قائلند که ناشي از ريشه‌هاي قومي و مذهبي و غيره مي‌باشد. ايرانيان باستان نيز که مذهب و سنّت‌هاي خاصي داشتند، بعضي از روزها نزد آنان، از اهميّت و ارزش ويژه‌اي برخوردار بود،

  تاريخ نگاران از مراسم و جشن‏ هايى که شاهان و فرمانروايان برپا مى‏ کردند قصه ‏هاى شگفت‏ آورى نقل مى‏ کنند که چون به کنه آنها بنگريم يکسره در جهت نمايش شکوه و عظمت ظاهرى آنها بوده است. ناصرالدين شاه يکى از شاهان قاجار است که نيم قرن سلطنت

  در منابع کهن، چند روایت نیز در باره نوروز آمده، که به این ترتیب است: 1 – نخست روایتی از ابراهیم کرخی که ضمن آن از امام صادق علیه السلام سؤال شده که شخصی مزرعه بزرگی دارد. در شرح آن حدیث معلی بن خنیس به این ترتیب نقل شده

نیروز(= نوروز)]به معنی روز نو[روز بیست و یکم از ماه آذار و آغاز بهار در ایران و نخستین روز سال نو نزد ایرانیان است. من جشنی را که با نوروز در کشور ایران همسنگ شود نمی شناسم و شاید نوروز از بزرگترین اعیاد ایرانی اعم از جدید و قدیم باشد

پژوهش حاضر پس از بررسي نوروز و نفوذ آن در شبه جزيره عرب،‏ چالشهاي به وجود آمده به دنبال مواجه شدن دين مبين اسلام با فرهنگ نوروزي و نيز سياستهاي خلفاي راشدين،‏ اموي و عباسي را در ارتباط با نوروز در عصر اسلامي مورد تحليل قرار داده است.

همواره بخشی از تاریخ و بیش تر از ادوار مقدس و حماسی، تبدیل به داستان می شود. این روند چگونه در تاریخ اسلام پدید آمد و چه آثاری از خود برجای گذاشت؟  یکی از مهم ترین خطراتی که تاریخنگاری اسلامی را تهدید می کند اگر نگوییم مهم‌ترین، داستانی شدن نقلهای

چکیده: بی‌تردید ارائه و تبیین آموزه‌های عمیق شیعه که ریشه در کتاب و سنت دارند، نیازمند بستری مناسب است که تحقق آن در ارتباط مستقیم با همسویی یا عدم همسویی عناصر اثرگذار تاریخی یا همان اجزاء سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است.