اعتقاد به تأثیر گذاری جغرافیا و عوامل اقلیمی و طبیعی بر شکل‌گیری جریانهای تاریخی از دیرباز در میان اندیشمندان و متفکرین علوم انسانی وجود داشته است. یکی از پیامدها و نتایج مهم این تفکر، شکل‌گیری تألیفات جدیدی در حوزه جغرافیای تاریخی بوده است که در این میان کتب ادبی
حکومت اسلامی دارای ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. نقش مؤلفه‌های فرهنگی حکومت اسلامی در شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی اساسی است. چرا که فرهنگ در مبانی اسلامی جایگاه زیربنایی دارد. لذا صیانت از مؤلفه‌های فرهنگی حکومت اسلامی به‌عنوان یک اصل تمدن ساز، یک ضرورت است. در پژوهش
این مقاله به بررسی نقش امامت و حکومت علی بن‌ابیطالب7 در ایجاد و تثبیت تمدّن اسلامی می‌پردازد، که دوران بعد از رحلت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) تا زمان شهادت حضرت را شامل می‌شود که این دوره از زمان را می‌توان به دو دوره قبل از حکومت
امامان شیعه (علیهم السلام) برای ترویج معارف اسلامی، آموزه های دینی و غیردینی را در هر مکان و زمانی که مقدور بود، به پیروانشان آموزش می دادند. نظام آموزشی به عنوان بخشی از ساختار تمدن اسلامی، موتور محرک و ظرفیت ساز شکل گیری و تعالی فرهنگ و تمدن اسلامی
پژوهش حاضر، به بررسی تاریخی جایگاه امام صادق (علیه السلام) در مهندسی فرهنگ و تمدن اسلامی پرداخته است. روش پژوهش، مطالعه اسنادی، کتابخانه ای و از نوع توصیف و تحلیل است که کتب و اسناد تاریخی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد
معماری ایرانی- اسلامی از آغاز تا کنون سیر تکوینی متفاوتی را پشت سر گذاشته است و در دوره معاصر مختصات جدیدی در آن راه یافته است لذا بررسی این شاخصه ها، نقش مهمی در بازشناسی الگوی ایرانی- اسلامی معماری در دوره معاصر دارد. روش پژوهش حاضر، کیفی-پدیدارشناسی بوده است.
پوشش مناسب و آراستگی ظاهری، یکی از موضوعات مهم سبک زندگی است که انسان‌ها در فطرت خود به آن علاقمندند. پوشش، از مولفه‌های مهم ارتباطات انسانی نیز به‌شمار می‌رود که در استحکام و انسجام افراد جامعه موثر است. دین مبین اسلام به این موضوع بسیار تاکید دارد و روایات نسبتا
پرداختن شماری از آیات قرآن به «اهل کتاب»، از مهم ترین معیارها برای تعیین مدنی بودن آنهاست، اما شماری از آیات سوره های مکی قرآن نیز به گونه ای درباره اهل کتاب سخن می گویند و از حضور اهل کتاب، عهدین و آموزه های یهودی و مسیحی و حتی
تاریخ عصر پهلوی دوره گذار ایران از عصر نیمه‌استعماری به دوران نو‌استعماری و وابستگی به قدرت‌های امپریالیستی است. پژوهش حاضر با بررسی روابط خارجی ایران در دوره پهلوی اول، آن را بر مبنای نظریه «وابستگی» مطالعه و بررسی کرده است. رضاشاه در حلقه رقابت دو قدرت برتر آن دوره
انقلاب شکوهمند اسلامی ایران همه مومنان به اسلام را به خود جذب کرد و به عنوان یکی از مهم ترین رویدادهای قرن بیستم، آثار ویژه ای در سطوح منطقه ای و بین المللی بر جای گذاشت. با توجه به این که انقلاب اسلامی، مولود قدرت نرم ارزش های دینی
هنر معماری از لحاظ تاریخی، در زمره نخستین هنرهایی بود که توانست خود را با مفاهیم اسلامی سازگار کند و با عنوان معماری اسلامی گسترش یابد. با ورود اسلام به ایران بناهای آرامگاهی بعد از مساجد، رایج‌ترین نوع بنای عمومی بود که ظهور چشمگیری داشت. هنرمندان و معماران ایرانی
موضوع «نسبت بین حوزه و نظام اسلامی» از مسائل مهم سیاسی تاریخ معاصر به شمار می‌آید.این مهم به‌ویژه به‌خاطر تأسیس نظام جمهوری اسلامی توسط روحانیت از اهمیت دوچندان برخوردار است. این تحقیق که به روش توصیفی ـ تحلیلی و نیز تحلیل محتوا است درصدد پاسخ به این پرسش است
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه