
من مهدی موعود هستم!
رسول جعفریان در وبلاگش نوشت: رساله ای است از سید محمد نوربخش که در سال 826 هجری ادعای مهدویت کرد و در این رساله تلاش نمود تا مخاطبان خود را قانع کند که بر اساس شواهد و مدارک قطعی وی همان مهدی موعود است که برای برپایی حکومت عدل
رسول جعفریان در وبلاگش نوشت: رساله ای است از سید محمد نوربخش که در سال 826 هجری ادعای مهدویت کرد و در این رساله تلاش نمود تا مخاطبان خود را قانع کند که بر اساس شواهد و مدارک قطعی وی همان مهدی موعود است که برای برپایی حکومت عدل
حجت الاسلام والمسلمین رسول جعفریان با اشاره به سی دی “ظهور نزدیک است” که اخیرا و در تیراژی گسترده منتشر شده،مقاله ای خواندنی منتشرکرده است. وی در این مقاله که در وبلاگش در خبرآنلاین منتشر شده نوشته است: امروز یازدهم فروردین ماه 1390 فرصتی دست داد تا سی دی
نگاهی به رخدادهای پس از ولادت حضرت مهدی(عج) و کیفیت ارتباط امام با شیعیان: برگرفته از کتاب «حیات فکری ـ سیاسی امامان شیعه(ع)» تألیف رسول جعفریان شفقنا- حجت الاسلام و المسلمین دکتر رسول جعفریان کارشناس تاریخ اسلام، در فصلی از کتاب «حیات فکری ـ سیاسی امامان شیعه(ع)» خود،
عقیق: دکتر محمدحسین رجبی دوانی در نشست «جهان در عصر حضرت مهدی(عج)» که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، در ابتدا خاطرنشان کرد: سخن پیرامون مهدویت نیاز به تخصص دارد و من در این زمینه تخصصی ندارم، چراکه مهدویت مربوط به گذشته نیست که در تاریخ آن
اندیشه مهدویت باور سترگی است که ریشه در اعماق تاریخ دارد. جریان خروشان این تفکر در بستر ادیان و مذاهب و فرهنگ بشری انبوهی از آگاهی ها، آرمان ها و تخیلات را فراهم کرده است. امید به ظهور منجی در باور هر شخص بدون در نظر داشتن عقیده و
با گذشت زمان، منابع تاریخ نگاری گسترده و متنوع شده اند و این تغییر با یافته های جدید و مهم تر از آن تغییر نگرش به تاریخ نویسی و منابع آن، به وجود آمده است. انقلاب اسلامی ایران که با پشتوانه ای سیاسی و اجتماعی در بهمن 1357 ش
در نبود احزاب سیاسی کارآمد در جامعه ایرانی در سال های بین انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی، نهاد مرجعیت با توجه به خاستگاه مذهبی و پایگاه اجتماعی خود در جامعه توانست برخی از کارکردهای احزاب سیاسی را در جامعه برعهده گیرد. هرچند کارکردهای سیاسی نهاد مرجعیت در ایران، برخاسته
اهتمام و استناد به سیره نبوی، از همان روزهای آغازین عصر خلافت آشکار بود. توجه به سیره نبوی، الگوی عملی و راهکاری برای خروج از مشکلات فرا روی جامعه بود؛ از سوی دیگر، اهرمی بود در دست گروههای رقیب، برای اثبات آرای سیاسی اجتماعی خود. اهتمام و بهرهوریِ آمیخته
نقش فرهنگی امام سجاد (علیه السلام) در زنده نگه داشتن اسلام و پایه گذاری و ایجاد تمدن اسلامی، نقش مهمی بود و میتوان گفت که بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین(علیه السلام)، امام سجاد(علیه السلام) سومین احیاگر اندیشههای اسلامی است. رساله حقوق امام سجاد(علیه السلام)
هنگامی که امام حسین علیه السلام در قیام بر ضد یزید تصمیم گرفت مدینه را به سوی مکه ترک کند، در نامه ای به بنی هاشم، انتهای راه را «شهادت» تصویر کرد. علی بن الحسین (علی اکبر) با علم به فرجام این راه بی بازگشت، امام خود را در
بسم الله الرحمن الرحیم «السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعَ الرِّسَالَةِ» من هر شیعهای را وصیت میکنم در زیارت عتبات، این زیارت جامعه را بخواند و اگر بتواند خودِ لفظِ زیارت را بخواند، معنایش را نگاه بکند، دوباره بخواند، معرفتش به اهلبیت زیاد میشود. «السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا
ابومحمد علی بن الحسین ملقب به سجاد و زینالعابدین در روز پنجشنبه یا جمعه در پنجم شعبان سال 138 هجری در مدینه منوره از شهربانو متولد شد و در روز پنجشنبه 25 محرم سال 95 هجری در همان شهر به دستور ولید بن عبدالملک یا هشام بن عبدالملک