مقالات

  آنچه در پی می آید، خلاصه ای است از کتاب «پژوهشی در زندگی امام سجاد علیه السلام » نوشته حضرت آیت الله سید علی حسینی خامنه ای – مقام معظم رهبری،دامت برکاته – چاپ اول، اسفند 1361 . ناشر: حزب جمهوری اسلامی، 80 ص . بیست هزار نسخه .

یکی از وظایفی که بر عهده شیعیان نهاده شده، «شناخت پیشوا و رهبر» می باشد. در یک نگاه کلّی دو راه برای شناخت امام وجود دارد: از دیدگاه احادیث اهل تشیّع و از دیدگاه احادیث اهل تسنّن. در این نوشتار سعی شده از دیدگاه اهل سنّت گوشه ای از شخصیت

یکی از نکات قابل تأمل در قیام امام حسین ـ علیه‌السلام ـ دلایل تغییر ذهنیت و محاسبهٔ مردم نسبت به اهداف پیامبر اسلام ـ صلوات‌ الله‌ علیه‌ و آله ـ و ارزش‌های اسلامی تنها نیم‌قرن پس از رحلت پیامبر بود؛ تغییری که سرانجام به حادثهٔ کربلا انجامید. یکی از لایه‌های

انحطاط از آن رو که همواره در جهان اسلام، حیات و ممات داشته، موضوع جدیدی به شمار نمی آید ولی طی چند سده اخیر، جلوه های تازه ایی از آن پیدا شده که آن را در کانون گفتگوهای اندیشمندان سیاسی مسلمان و سیاست مداران دول اسلامی قرار داده است و

1. آب رسانی روز هفتم محرم، سه روز پیش از شهادت امام، عبیداللّه به عمر سعد نگاشت: «…به هوش باش! وقتی نامه ام به دستت رسید، به حسین(علیه السلام) سخت بگیر و اجازه نده از آب فرات حتی قطره ای بنوشد و با آنان همان کاری را بکن که آنان

با کنکاش در منابع تراجم نگاري و کتاب شناسي قرن هاي سوم چهارم هجري ،در مي يابيم که کتاب «الفتوح »و نويسنده ي آن در جايگاه مناسبي قرار ندارند و پيرو آن ،زندگي نامه ابن اعثم کوفي ؛مشخصات واقعي ،مذهب ،آثار و ساير ابعاد زندگي وي ،به طور دقيق شناسايي

در واقعه کربلا، آب و تشنگى از برجستگى ويژه اى برخوردار است، چنان که تا حدّى ديگر وقايع، تحت تأثير آن قرار گرفته اند و بخش قابل توجهى از گفتوگوى بين دو سپاه بر سر آب بوده; به طورى که مظلوميت امام حسين(عليه السلام) و سنگدلى دشمن از همين امر

  حوادث تاريخي مهم و تأثيرگذار به همان اندازه كه خود بزرگ و پر اهميت‌اند، در غربال‌گري شخصيت‌ها و چهره‌هاي متنفذ جامعه نيز مؤثرند. وقتي رويدادي همچون عاشورا اتفاق مي‌افتد، موضع‌گيري افراد، سلبي يا ايجابي، مورد دقت پژوهشگران و حتي عامة مردم قرار مي‌گيرد. بر اين اساس، هميشه اين پرسش

چکيده: محمد بن حنفيه از شخصيت‏ هاى علوى است که ابهامات و اشکالاتى در تاريخ زندگى وى به چشم مى‏خورد . از جمله، علت ‏شرکت نکردن او در قيام کربلا و عدم همراهى او با امام حسين (ع). علما و رجال‏شناسان شيعه براى روشن ساختن اين ابهام و در مقام

شرح مصائب امام حسين(عليه السلام) يكى از پر تأليف ترين موضوع هاى تاريخى مى باشد، كه در هيچ موضوعِ تاريخى بدان اندازه كارنوشتارى انجام نگرفته است; چرا كه در هيچ موضوعى، آن قدر تقاضا وجود نداشته است. افزون بر انگيزه هاى دينى، زنده بودن واقعه عاشورا در يادها و خاطره