اگر امام حسين عليه السلام به تمامي حوادث آينده آگاهي داشت، چگونه با پاي خود، خويشتن را در هلاکت انداخت؟ ! آيا شيوه حضرت با آيه «لاتلقوا بايدکم الي التهلکة » ; خود را با دستان خويش در هلاکت نيندازيد، سازگار است؟ يا آن که مصداقي براي خودکشي محسوب مي
چکيده: به دنبال بررسي ديدگاه هاي گوناگوني که پيرامون نهضت عاشورا ارائه شده است، يک جستجوگر دقيق، در مي يابد که پاره اي از آنها به خاطر ذهنيت هاي غايت شناختي است که نويسنده ي مقاله به اهم آنها اشاره نموده، در مورد هر کدام توضيح و سپس نقدي
حادثه عاشورا از دلخراش ترين وقايع تاريخ اسلامى به شمار مى رود. اين رخداد از هنگامه وقوع تاکنون مورد اهتمام و توجه انسان هاى آزاده قرار گرفته است. متفکران و نويسندگان مسلمان و غير مسلمان از زاويه هاى گوناگون آن را کاويده و به موضوعاتى از اين دست نظر افکنده
در شماره پيشين (بهار 84) مقاله جامعى در باره اربعين حسينى و بحث ورود اهل بيت آن حضرت به كربلا در بازگشت از شام، چاپ شد كه در آن، همه اقوال و ديدگاه ها و تمامى جوانب مسئله بررسى شده است. اينك با توجه به اين كه باب بحث و
با فتح شام در سال هفدهم هجرى و پذيرش اسلام از سوى مردم اين سرزمين، خليفه اول و دوم براى تبليغ و گسترش آيين اسلام و نيز آموزش قرآن و احكام دينى، تعدادى از صحابه بزرگ رسول خدا صلى الله عليه و آله و قاريان مدينه را به اين سرزمين
حضور اهل بيت(عليهم السلام) در اولين اربعين شهادت امام حسين(عليه السلام) بر سر مزار آن حضرت در كربلا از مسائلى است كه در قرون اخير برخى محققان شيعه درباره آن تشكيك كرده اند. در مقابل، برخى ديگر از انديشمندان، درصدد رد اين تشكيك و اثبات اربعين اول شده اند. اين
در سال 61ق، پنجاه سال بعد از رحلت پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم، جامعه اسلامي شاهد سانحه اي بسيار اسف بار بود; نوه پيامبرصلي الله عليه وآله وسلم به طرز فجيعي به همراه ياران اندک خود به شهادت رسيد و اهل بيت او به اسارت رفتند. چرا
يكي از آثار قيام امام حسين (ع) در گذر تاريخ، پديد آمدن قيامهاي علوي از اواخر دورة اموي و پس از آن, در دورة عباسي است. اين قيامها، ادامة طبيعي نهضت خونين كربلا است. علويان در امتداد كربلا، حركت‌هاي انقلابي خود را ادامه دادند و بر اين اصل پا فشردند
چکيده: در اين نوشتار با بررسى واژه هاى به کار رفته در حادثه ى عاشورا و پىگيرى سابقه ى تاريخى آنها کوشش شده است بستر وقوع اين حادثه و زمينه هاى آن شناسايى شود . با رهگيرى مفاهيم استفاده شده در اين حادثه و بيان پيشينه ى تاريخى آنها مشخص
چکيده: بازشناسى تفکر سياسى – مذهبى نيروهايى که در مقابل قيام امام حسين (ع) صف آرايى کردند و به انحاى مختلف در شکست آن سهيم بودند از موضوعات مهمى است که مىتواند در شناخت دقيق اين برهه ى بسيار حساس تاريخ تشيع راه گشا باشد . اين مقاله با
با گذشت حدود نيم قرن از زمان رحلت خاتمِ رسولانِ الهى, به دليل استيلاى ظالمانه شجره خبيثه بنى اميه, ابرهاى تيره و تار تحريف, آسمان حقيقت را فرا گرفت. شرايط آن چنان آشفته و دگرگون گرديد که نشانه مسلمانى مخالفت با مظهر اسلام و جانشين راستين پيامبر(ص) به شمار مى
راست اينکه تاريخ اسلام, خاصه تاريخ تشيّع, آميزه اي است از دو عنصر حماسه و تراژدي. لختي بنگريد که در 250 سال از دوران امامت, يعني از درگذشت پيامبر تا غيبت حضرت وليّ عصر, چه حماسه هاي رشک آميزي خلق شد و چه تراژدي هاي اشک انگيزي پديد آمد.
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه