مسئلۀ عدالت صحابه از مهم‌ترین و پرچالش‌ترین مسائل تاریخ صدر اسلام است؛ بزرگان اهل سنت به استناد ادلۀ قرآنی و روایی، تمامی صحابه را عادل دانسته‌اند؛ مهم‌ترین دلیل ارائه شده برای عدالت صحابه، آیۀ رضوان است که با توجه به آن، ادعا میشود تمامی صحابه یا مجموع حاضرین در بیعت رضوان، عادل هستند.
این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی، عدالت تمامی صحابه یا شرکتکنندگان را مورد ارزیابی قرار میدهد؛ یافته‌های این نوشتار چنین است؛ نخست: از آیه، عدالت تمامی صحابی شرکتکننده در بیعت اثبات نمیگردد؛ دوم: بیعت رضوان نمیتواند عدالت تمامی صحابه در تمام عمر را اثبات نماید و اینکه این آیه تنها بر رضایت خداوند بهصورت مشروط و آن هم در آن زمان و از گروهی خاص از صحابۀ حاضر در بیعت، دلالت می‌کند.
عمدهترین ادلۀ نقد عدالت صحابه در این آیه دو مسئلۀ است؛ نخست اینکه رضایت خداوند منحصر به زمان نزول است و سپس آنکه خطا و لغزشهای فراوان صحابه که در نگاشته‌های اهل سنت وجود دارد، نوعی نقض عدالت آنان است.
برای مشاهده متن کامل مقاله فایل را دانلود نمایید.
