پس از تأسیس نظام جمهوری اسلامی، انتخابات متعددی برگزار شده که انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی در مورخه 58.12.24 به عنوان پنجمین انتخاب در عمر کوتاه این نظام بوده و قبل از آن رفراندوم تعینی نظم جمهوری اسلامی، انتخابات نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی، همه پرسی قانون اساسی و ریاست جمهوری، قبل از تعیین نمایندگان مجلس برگزار شده بود که نشان دهنده ثبات کامل و پویای نظام جمهوری اسلامی بود.
لذا تشکیل مجلس شورای اسلامی نهادسازی را در جمهوری اسلامی در مهم‌ترین بخش آن سامان می‌داد و با شروع به کار مجلس، یکی از قوای سه گانه تأسیس می‌شد و از آنجا که اختیارات فراوانی به آن اختصاص یافته بود، می‌توانست از لحاظ عملی نظام سیاسی را رسمیت بخشد.
در این برهه نیروهای فعال سیاسی با آگاهی کامل از نقش و جایگاه این قوه، به تلاش و کوشش جهت موفقیت در انتخابات و راهیابی به مجلس شدند و به جز بعضی گروه‌های سیاسی کوچک که انتخابات را تحریم کردند، اکثر احزاب و گروه‌های مطرح، ضمن اعلام آمادگی برای شرکت همه جانبه در آن، مواضع خود را به صورت آشکار بیان کردند و هر کدام طرفداران خود را به شرکت گسترده در انتخابات فرا خواندند که بدین ترتیب در روز جمعه 58.12.24 جمعیتی بالغ بر ده میلیون و پانصد هزار نفر در فضایی توأم با آرامش و امنیت، آرای خود را به صندوق‌ها ریختند.
اولین گام در خصوص برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی، تدوین قانون انتخابات مجلس بود لذا تیمی در وزارت کشور مشغول تهیه این قانون شدند و پس از تهیه آن، این قانون به تصویب شورای انقلاب رسید، با انتشار این قانون در تاریخ 58.11.18 دو نکته آن، یکی منطقه‌ای کردن انتخابات به ویژه در تهران و دیگری کسب رأی اکثریت مطلق برای هر یک از کاندیداها، مورد اعتراض بعضی از نیروهای سیاسی قرار گرفت.
آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی در این خصوص می‌گوید: «در این ایام، روشنگری افکار عمومی در مقابل مخالفان، خصوصا با توجه به فضاسازی‌های مطبوعات که با درج گسترده نظر مخالفان و عدم توجه کافی به نظارت موافقان ایجاد شده بود، یک ضرورت به نظر می‌رسید، به همین دلیل من با جمع‌بندی آرای نظرات گروه‌ها و افراد مختلف درباره کیفیت برگزاری انتخابات، بیانیه‌ای تهیه و به عنوان عضو شورای انقلاب و سرپرست وزارت کشور در تاریخ 58.12.12 به روزنامه کیهان، به عنوان یکی از مهم‌ترین روزنامه‌هایی که با مدیریت آقای ابراهیم یزدی در گسترش نظر مخالفان می‌کوشید دادم و برای جبران موضع‌گیری منفی مخالفان در مقابل خواست اکثریت مردم و تصمیم شورای انقلاب و نیز برای هدایت افکار عمومی، خواستار درج آن شدم.»
دکتر حسن حبیبی نیز در خصوص لغو این طرح (منطقه‌ای شدن انتخابات) می‌گوید: «علت لغو این طرح را دو دلیل اعلام کرد، اول آنکه این طرح مورد اعتراض و انتقاد شدید گروه‌ها و افراد بسیاری قرار گرفت و دیگر اینکه اجرای چنین طرحی انتخابات را به تأخیر می‌انداخت و با توجه به شرایط حساس پس از انقلاب ، طرح لغو شد.» اما طرح دو مرحله‌ای شدن انتخابات و کسب اکثریت آراء، مجددا توسط شورای انقلاب تأیید شد و به نظرات مخالفان توجهی نشد، البته این طرح مورد حمایت جناح مذهبی (سیاسیون مذهبی) بود و آنها استدلال می‌کردند که مجلس قدرتمند، زمانی شکل می‌گیرد که نمایندگان آن با اکثریت مطلق آراء به مجلس راه یابند و چون خانه ملت، مهم‌ترین کرسی حاکمیت ملی است، نمایندگان آن باید از اعتبار خاصی برخوردار باشند و مجلسی که متشکل از نمایندگان اکثریت مردم باشد به مراتب منسجم تر و متشکل‌تر خواهد بود.
حضور روحانیت در این انتخابات، خصوصا بعد از انتخابات ریاست جمهوری و مسایلی که در آن برهه پیش آمد و با توجه به نظر امام، که برای حضور روحانیت در اینجا منعی نمی‌دیدند، خیلی جدی و مؤثر بود و به صورت گسترده هم مورد استقبال مردم و نیروهای مبارز مذهبی قرار گرفت. بدین ترتیب یکی از نیروهای عمده فعال در انتخابات گروه‌ها و احزاب مذهبی بودند که در رأس آن حزب جمهوری اسلامی قرار داشت و گروه‌هایی مانند روحانیت مبارز تهران و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی با حزب جمهوری اسلامی ائتلاف بزرگ را شکل داده بودند. پیشنهاد ائتلاف از طرف جامعه روحانیت مبارز بود که اعلام کردند: «برای پیروزی کامل جمهوری اسلامی کلیه گروه‌ها و احزاب اسلامی و نهادهای انقلابی و نمایندگان قشرهای ملت ائتلاف نمایند» که به ائتلاف بزرگ مشهور شد.
نهضت آزادی تحت عنوان گروه همنام برای انتخابات مجلس نامزد معرفی کرد، سایر گروه‌های لیبرال مانند دفتر هماهنگی همکاری‌های مردم با رییس جمهور که مورد حمایت بنی‌صدر بودند و جبهه ملی ایران در فهرست جداگانه‌ای کاندیداهای خود را معرفی کردند.
نیروهای چپ نیز به صورت فعال مشغول برنامه‌ریزی جهت موفقیت در انتخابات بودند مانند حزب توده و سازمان مجاهدین خلق که با عنوان شورای مرکزی کاندیداهای انقلابی و ترقی‌خواه در انتخابات شرکت کردند.
در این میان رییس جمهور وقت با هدف در دست داشتن اکثریت پارلمان و با این شعار که هیچ کس حق معرفی وکیل برای مردم ندارد، از طریق دفتر هماهنگی همکاری‌های مردم با رییس جمهور که به خود وی تعلق داشت، به تشکیل کنگره انقلاب اسلامی اقدام کرد. این کنگره که احتمالا در مقابل ائتلاف بزرگ نیروی مذهبی بر پا می‌شد، طوری برنامه‌ریزی شده بود که بخش‌هایی از نیروهای احتمالی ائتلاف را به خود جذب می‌کرد که در پوشش مشارکت دادن متعهدین و روحانیت مبارز شهرستان‌ها و مهم‌ترین مراکز انقلابی یعنی مساجد در شکل‌دهی به اجلاس‌های استانی انجام می‌گردید. دفتر هماهنگی بنی‌صدر گرچه از راه کنگره موفق به معرفی نامزد برای مجلس نشد اما برخی نامزدها را مورد حمایت خود قرارداد.
بر اساس اعلام وزارت کشور برای انتخابات مجلس شورای اسلامی، در حدود 1900 نفر ثبت نام کردند که از آن میان 540 نفر نامزد نمایندگی از تهران و مابقی کاندیدهای سایر شهرهای کشور بودند. اسامی کاندیداهای دو گروه ائتلاف بزرگ که متشکل از جامعه روحانیت مبارز، حزب جمهوری اسلامی، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، انجمن اسلامی معلمان، نهضت زنان مسلمان، سازمان فجر اسلام، اتحادیه انجمن‌های اسلامی شهر ری و بنیاد الهادی بود و گروه همنام در تهران به بدین شرح می‌باشد:
ائتلاف بزرگ:
1. حاج سعید امانی
2. دکتر سید حسن آیت
3. محمدجواد باهنر
4. دکتر حسن ابراهیم حبیبی
5. دکتر نجفقلی حبیبی
6. فخرالدین حجازی
7. محمدجواد حجتی کرمانی
8. آیت‌الله سید علی خامنه‌ای
9. محمد موسوی خوئینی‌ها
10. گوهرالشریعه دستغیب
11. محمدعلی رجایی
12. سید رضا زواره‌ای
13. مهدی شاه‌آبادی
14. حبیب‌الله عسگراولادی
15. هادی غفاری
16. حسین کمالی
17. سید اسدالله لاجوردی
18. سید محمدباقر حسینی لواسانی
19. دکتر محمد مبلغی (اسلامی)
20. محسن مجتهد شبستری
21. عبدالمجید معادیخواه
22. علی‌اکبر معین‌فر
23. محمدکاظم موسوی بجنوردی
24. احمد مولایی
25. [حجت‌الاسلام] علی‌اکبر ناطق نوری
26. سیف‌الله وحید دستجردی
27. علی‌اکبر ولایتی
28. محمدعلی هادی نجفی
29. فرشته هاشمی
30. [آیت‌الله] علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی
و گروه همنام: (گروه همنام توسط آیت‌الله سید ابوالفضل موسوی زنجانی، محمدتقی، محمدتقی شریعتی، مهدی بازرگان و یدالله سحابی تشکیل شد.)
1. جلال‌الدین آشتیانی
2. مهدی بازرگان
3. عبدالعلی بازرگان
4. فتح‌الله بنی‌صدر
5. علی‌اصغر بهزادنیا
6. محمدتوسلی حجتی
7. مصطفی چمران
8. حسین ابراهیم حبیبی
9. علی دانش منفرد
10. محمدعلی رجایی
11. یدالله سحابی
12. عزت‌الله سحابی
13. هاشم صباغیان
14. علی صادقی تهرانی
15. مصطفی کتیرایی
16. علی‌اکبر معین فر
17. محمود مانیان
18. ابراهیم یزدی
از زمان بحث انتخابات مجلس تا 24 اسفند ماه ، زمان برگزاری انتخابات، اغلب مناطق ایران، به خصوص شیراز ، میانه و قائم‌شهر شاهد درگیری‌های لفظی و مسلحانه، اعتصابات و تحصن‌های مختلف بود؛ وقتی صبح روز برگزاری انتخابات ، در دفتر روزنامه بامداد در تهران و مقابل رستورانی در منطقه عباس‌آباد تهران، دو بمب منفجر شد، در قروه، بهار مهران، سقز، بانه، مریوان و سنندج به دلیل درگیری و اعتصاب غذا انتخابات متوقفش شد، در چندین شهر فارس از جمله اقلید، فیروز‌آباد، قیر و کازین 46 صندوق رأی گیری به آتش کشیده شد، بازاریان کرمانشاه در اعتراض به نحوه برگزاری انتخابات تحصن کردند و در خلخال اعتراض کنندگان در اعتراض به نحوه برگزاری انتخابات، فرماندار و اعضای انجمن نظارت را به گروگان گرفتند.
علیرغم تمام این مسایل و کاستی‌ها و کمبودها، انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی، یکی از آزادترین، و مردمی‌ترین انتخابات در مقایسه با انتخابات گذشته بود و تمامی گروه‌ها و احزاب با تفکرات مذهبی و چپ و راست، آزادانه در آن شرکت کرده و به بیان مواضع و دیدگاه‌های خود پرداختند و تمامی گروه‌ها از شانس برابری برای راهیابی به مجلس برخوردار بودند.
نتیجه انتخابات در دور اول، راهیابی 18 نامزد از تهران و 79 نامزد از شهرستان‌ها بود. در میان 79 نامزد پیروز از شهرستان‌ها، از حوزه انتخابیه درگز دکتر ابوالفضل قاسمی از حزب ایران و از کرمانشاه، کریم سنجابی از جبهه ملی به پیروزی دست یافتند در مقابل 95 نفر از جناح مذهبی بودند، ضمن اینکه انتخابات به دور دوم کشیده شد، نتیجه انتخابات نیز مورد اعتراض نیروهای چپ به خصوص سازمان مجاهدین خلق که نتوانسته بود حتی یک نامزد به مجلس بفرستد و تنها در برخی از شهرستان‌ها نامزدهایشان به دور دوم رسیده بودند و لیبرال قرار گرفت. در مرحله دوم که در تاریخ 59.2.19 برگزار شد نامزدهای راه یافته به دور دوم به راقبت پرداختند. این درحالی بود که از برگزاری مرحله اول انتخابات تا مرحله دوم، هم چنان تظاهرات، اعتصابات و درگیری‌های مسلحانه پراکنده ادامه داشت و حتی به دلیل وخامت اوضاع بعضی شهرها مثل سنندج، چابهار، هشترود، نقده، فیروز‌آباد، فارس و چند شهر دیگر باعث شد انتخابات مرحله دوم در این شهرها برگزار نشود.
در بررسی شکایت‌های انتخاباتی، در برخی حوزه‌ها مانند کرمانشاه انتخابات باطل شد و در حوزه درگز، با مشخص شدن ارتباط نامزد پیروز با ساواک، وی از راهیابی به مجلس بازماند. کلیت انتخابات در پایان اردیبهشت ماه 59 تأیید شد.در گزارش 59.3.3 روزنامه اطلاعات درباره ترکیب فراکسیون‌های مجلس چنین آمده بود که: «فراکسیون ائتلاف بزرگ، بزرگترین فراکسیون مجلس اول با 85 نماینده متعلق به نیروهای مذهبی، فراکسیون متعلق به نهضت آزادی با حدود 20 نماینده، فراکسیون دفتر همکاری‌های مردم با رییس جمهوری متعلق به هواداران رییس جمهور حدود 33 نماینده و منفردها با داشتن حدود 115 نماینده ترکیب مجلس اول را ایجاد کردند.» به طور کلی در 2 مرحله 234 نفر از سراسر کشور انتخاب شدند و چون تعداد انتخاب شدگان از 180 نفر حد نصاب (دو سوم مجموع نمایندگان که 270 نفر هستند) بیشتر بود، مجلس می‌توانست رسمیت یابد. برگزیدگان ملت پس از برگزاری معارفه با شورای انقلاب، در روز یکشنبه 4 خرداد ماه 59 به حضور حضرت امام (ره) رسیدند و ایشان رهنمودهایی به آنان ارایه کردند.
در اولین اقدام مجلس که در تعامل با رییس جمهور وقت برای تعیین نخست وزیر صورت گرفت، حاکی از همراهی منفردها با فراکسیون ائتلاف بزرگ بود و به طور تقریبی 2.3 کل نمایندگان با فراکسیون نیروهای مذهبی همراهی می‌کردند که حاکی از برتری مطلق نیروهای مذهبی در اولین دوره مجلس شورای اسلامی بود.
نگاهی کوتاه به اولین دوره مجلس شورای اسلامی :
* 625 جلسه علني و 16 جلسه غيرعلني
* تصويب و مطرح شدن 804 لايحه و طرح
* 31 بار بحث کابينه در دستور قرار گرفت که طي آن 102 نفر وزير راي اعتماد گرفتند و 12 نفر با راي عدم اعتماد مجلس به وزارت نرسيدند.
* از نظر سني بيشترين نمايندگان جوان بودند و بين 30 تا 35 سال سن داشتند (72نفر) و کمتـرين گروه سني را افراد بالاي 70 سال تشکيل مي دادند ( 3 نفر) .
* از نظر سطح سواد ، 56 نفر زير ديپلم ، 37 نفر ديپلم ، 24 نفر کاردان ، 66 نفر کارشناس ، 32 نفر کارشناس ارشد ، 26 نفر دکترا ، 8 نفر متخصص و باقي داراي تحصيلات حوزوي بودند.
* از اقدامات مهم در مجلس اول مي توان از تصويب عدم کفايب سياسي ‘سيدابوالحسن بني صدر’ رييس جمهور وقت و تصويب آزادي گروگان‌هاي سفارت آمريکانام برد.
* حدود 11 میلیون نفر در انتخابات اولین دوره مجلس به نمایندگان خود رأی دادند.
* با برگزاری مرحله دوم و انتخابات میاندوره‌ای مجموعا 263 نماینده به مجلس راه یافتند.
* در هفتم خرداد 1359 ، اولید دوره مجلس شورای اسلامی شروع به کار کرد.
منبع
ipe9.com
