پیدایی اندیشه های گوناگون کلامی، همراه با تحرکات فرقه ها و نحله های انحرافای در نیمه اول سده دوم هجری که دوره تکوین مذاهب اسلامی شمرده می شود، موجب شد تاپیشوای
شیعیان امام جعفرصادق (علیه السلام) ، به شیوه های مختلفی به مقابله و پاسخگویی با آنان برخیزد.
آن حضرت با اتخاذ مواضعی عالمانه به تبیین حقیقت اسلام، نفی نظریه ها و استدلال های مخالفان، ارائه کاستی ها و تناقضات داشته های آنان، راهی میانه و معتدلانه برگزیده و بار پایه براهین عقلی و مستند به سنت اسلامی، به ارائه تفکرات درست اسلام دست یازیده است.
این مقاله با چنین رویکردی، به بررسی و تبیین مواضع امام (علیه السلام) پرداخته و شیوه ها و نوع برخورد ایشان با مخالفان فکری را تحلیل می کند با این فرضیه که آن حضرت در مواجهه با مخالفان، از روش های علمی و عقلی بهره برده است.
برای مشاهده متن کامل مقاله فایل را دانلود نمایید.
