مسأله امامت یکی از ضروریات مذهب شیعه است. این اصل مهم از نخستین روزهای رحلت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تا عصر حاضر نادیده گرفته شده است که البته مغالطه در تفکیک مفهوم خلافت و امامت در این حوزه اندیشه ای، چالش برانگیز می نماید.
در این بین، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بعنوان الگوی معیار، با اقدامات جهادی و تبیین ساختار امامت، محدوده حقوقی آن و نیز شرح حوزه های عقیدتی ولایت، به دفاع از این مهم پرداختند. حضرت معصومه (علیها السلام) نیز از جمله شخصیت هایی است که در این حوزهی فکری ـ عقیدتی، عملکرد سیاسی مشابهی را ارائه کرده است.
ایشان با انتخاب شهر قم، عملکرد بسیار مطلوب و هدفمندی را در دستور کار خویش قرار دادند؛ وانگهی تأسی به رفتار سیاسی حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) که با انتخاب بهترین مکان، یعنی مسجد پیامبر (صلی الله علیه و آله) که مهمترین تریبون سیاسی وقت بود، به جهاد تبیین در دفاع از مقام امامت پرداختند، جلب توجه مینماید.
افزون بر آنکه سکوت و رویگردانی از حاکمیت نوپای وقت و همچنین گریه های هدفمند، در خواست از مهاجرین و انصار، از جمله اقداماتی بود که توسط حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) ابداع و بعدها مشابهت رفتاری هوشمندانه ای در اقدامات حضرت فاطمه معصومه (علیها السلام) عیان است.
مهاجرت به شهر قم، افشاگری و سخنرانی های متقن، از جمله این تشابهات رفتاری است. از آنجا که یکی از چالش های امروز در جامعه، شبهات امامت ـ ولایت در عصر غیبت حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که گاه در عدم تبعیت از رهبر انقلاب اسلامی به عنوان ولی فقیه نیز نمود پیدا می کند، زنان جامعه امروز باید برای مواجهه با این چالش ها، از الگوی معیار در امور رفتاری و کلامی خود تبعیت کنند.
نوشتار حاضر می کوشد با روش تحقیق کتابخانه ای، اقدامات جهادی و مناسبت های سیاسی ـ رفتاری حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و حضرت معصومه (علیها السلام) در جهت دفاع از جایگاه حقیقی و حقوقی امامت را به عنوان الگوی پیش روی زنان در مواجهه با شبهات امامت و ولایت، تبیین کند.
برای مشاهده متن کامل مقاله فایل را دانلود نمایید.
