یکی از عوامل موفقیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) در جریان دعوت، دقت نظر آن حضرت در انتخاب نمایندگان شایسته فرهنگی است که نقش مهمی در توسعه و تثبیت آن‌دعوت ایفاء کرده‌اند. مؤلفه‌هایی همانند، شخصیت پیامبر(صلی الله علیه و آله)، اهمیت قرآن، رسالت، واکنش های تند و خشونت بار جامعه جاهلی و قبیله ای، زمینه را فراهم ساخت تا فعالیت‌های فرهنگی سده آغازین رسالت کم رنگ گشته و کمتر مورد توجه پژوهشیان قرار گرفت.
مقاله حاضر با استفاده از منابع کتاب خانه‌ای با ارائه شواهد و داده‌های تاریخی و شیوه توصیفی و تحلیلی، در پی بررسی و پاسخ به پرسش نقش نمایندگان فرهنگی پیامبر (صلی الله علیه و آله) در دعوتگری آموزه‌های دینی، شیوه و خویش کاری آنان در این گستره به گونه مستقل است.
بر اساس یافته این جستار، روش عملکرد نمایندگان فرهنگی پیامبر (صلی الله علیه و آله) هرچند دارای ویژگی‌های همسان است، اما تفاوت‌های آن همبسته به عناصری می‌باشد که بخشی از آن مربوط به ماهیت کلی دعوت، تاثیرپذیری افراد از شخصیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) بوده و برخی دیگر در پیوند با مؤلفه‌های روان شناختی نمایندگان در حوزه خلاقیت فردی است.
در این پژوهش بطور ویژه، نحوه کنشگری جعفر بن ابیطالب به عنوان نماینده پیامبر(صلی الله علیه و آله) در حبشه مورد بررسی قرارگرفت و ابتکار و خلاقیت های فردی وی در گفتگو و نشان‌دادن تفاوت باورها و رسوم جاهلیت، مسیحیت و اسلام، بازنمایی شد.
برای مشاهده متن کامل مقاله فایل را دانلود نمایید.
