آیینه تمدن غرب به غایت سیاهی است. یعنی پیشرفت در جنبه فناوری با این بُن‌مایه توحش و وحشی‌گری به معنای واقعی کلمه. این صحنه، صحنه به نمایش گذاشتن جوهره تمدن غرب است. حال در این جانب ما در لبنان، در غزه و در کشور عزیزمان ایران شاهد رشادت‌های بی مانند، افتخارآفرینی های بی نظیر در تاریخ بشریت هستیم. اینکه چگونه قدرت ایمان به آنها توان می‌دهد تا همچنان که توانستند با دست خالی رژیم تا بُن دندان مسلح پهلوی را به سقوط بکشانند امروز نیز به رغم پیشرفت‌های خوبی که در جنبه‌های فناوری وجود دارد با اعتمادبنفس بالا و با قدرت ایمانی در مقابل تمدن غرب و نماینده خبیث آن ایستاده‌اند.
حجت الاسلام دکتر «محسن الویری»، عضو هیأت علمی و مدیر گروه تاریخ دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام در گفتگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری شبستان در رابطه با بررسی و تحلیل جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونی علیه ایران از منظر تمدنی، اظهارداشت: سوال اصلی این است که نبرد رژیم صهیونیستی اسرائیل علیه ایران و پیش از آن نبرد آنها با مردم غزه و همچنین مردم لبنان، به چه معنا یک نبرد تمدنی است؟ در مقام پاسخ عرض می کنم که این نبرد از سه منظر و به سه معنا یک نبرد تمدنی به شمار می رود. نخست از منظر و از جانب طرف غربی، چرا از منظر تمدن غرب باید این برخورد را را برخودر تمدنی شمرد؟ دوم از جانب کشورهای اسلامی چه ایران و چه غیرایران، که این یک جنگ تمدنی محسوب می شود. سوم منهای جانب غربی و شرقی و از نظر آرمان‌ها و ارزش‌هایی که در این رویارویی مقابل هم قرار گرفتند نیز می توان آن را یک نبرد تمدنی دانست.
کارشناس تاریخ و تمدن ملل مسلمان در پاسخ به این سوال که چرا از منظر غربی‌ها این یک نبرد تمدنی است؟، تصریح کرد: غربی‌ها بعد از پیدایش رنسانس و قدرت گرفتن غرب از قرن ۱۷میلادی – تقریبا ۳۰۰ تا ۳۵۰ سال پیش- راهی سرزمین های شرقی (به معنای عام) و کشورهای شرقی اسلامی (به معنای خاص) شدند و در بسیاری از این کشورها به صورت فیزیکی حضور پیدا کرده و اداره آنها را به دست گرفتند.
وی خاطرنشان کرد: با هوشیار شدن مردم مشرق زمین به ویژه شرق اسلامی، غربی ها از مشرق زمین بیرون رانده شدند و با بیرون رانده شدن‌شان «مرحله استعمار نو» و سپس «عصر پسااستعمار» آغاز شد. اما آنها از دهه ۴۰ قرن ۲۰ میلادی به این باور رسیدند که هرچند از کشورهای اسلامی بیرون رانده شده اند اما باید یک جای پای مشخص در غرب و مشرق اسلامی داشته باشند تا بتوانند سلطه تمدنی پیشین خود را در دوران استعمار و عصر پسااستعمار حفظ کنند. بر اساس این معنا، رژیم صهیونیستی مجموعه سلطه تمدنی چند قرن پیش غربی‌ها را در این منطقه نمایندگی می کند و ادامه و تداوم آن است.
حجت الاسلام دکتر الویری تصریح کرد: چون مفهوم آن سلطه، سیطره تمدن غرب بر شرق بود این تتمه افیونی آنها به نام اسرائیل هم باقیمانده و ادامه آن به حساب می آید و کارهایی که انجام می دهد به نمایندگی از غرب است. همچنان که وزیر خارجه آلمان همین را حتی به زبان آورد و گفت: «اسرائیل کارهای کثیف ما را انجام می دهد» یعنی اسرائیل ادامه کار کثیفی است که استعمار غرب در دوران سلطه‌اش بر شرق انجام می داد.
عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام ادامه داد: از جانب جهان اسلام نیز اگر نگاه کنیم بر اساس قراین و شواهد فراوانی که تاریخ پژوهان و تمدن پژوهان اذعان و اتفاق نظر دارند مسلمانان از یکی دو قرن قبل یک خیز تمدنی را آغاز کردند. یک تمدن جدید به نام «تمدن نوین اسلامی» که در حال شکل گیری و پیدایش است. تمدن پژوهانی مانند هانتینگتون بر این باورند که در میان تمدن‌های گوناگون کنونی که در سطح جهان هستند، «تمدن اسلامی» و «چینی» اصلی‌ترین و نگران‌کننده‌ترین رقیب برای تمدن غرب محسوب می شوند.
دکتر الویری تصریح کرد: تمدن نوین اسلامیِ در حال شکلگیری در این مرحله جابجایی (شیفت تمدنی) به صورت طبیعی می خواهد خود را به شکل کامل از سلطه تمدن غرب رها کند. بنابراین پایمردی، رشادت و جهادی که مسلمانان در برابر رژیم صهیونیستی انجام می دهند از یک منظر، گام‌هایی است برای اعتلای دوباره و بازگشت به مجد تمدنی خودشان و در راستای احیای آن پیشینه تمدنی درخشان قبل از فائق آمدن تمدن غربی. بنابراین «مقاومت» هم یک «مقاومت تمدنی» است.
وی خاطرنشان کرد: این مقاومت هم از این منظر که می خواهد دنباله‌ی افیون ِنفرت آفرین ِتمدن ِغرب را بزداید، «مقاومتی تمدنی» است و هم از این بابت که می خواهد آن مجد و عظمتِ تمدنی ِمسلمانان را احیا کند، یک «نبرد تمدنی» محسوب می شود.
کارشناس تاریخ و تمدن ملل مسلمان دربخش دیگری از سخنان خود به موضوع نشانه‌های رفتاروکنشِ تمدنی اشاره کرد و گفت: از این منظر هم که نگاه می کنیم این رویارویی و برخورد، یک پدیده تمدنی محسوب می شود چه از جانب طرف اسرائیلی و چه ازطرف ایرانی.
حجت الاسلام الویری افزود: دررابطه با تمدن‌غربی باید صادقانه اعتراف کنیم که این تمدن دستاوردهایی داشته و از نظر فناوری، جهشی در زندگی بشر ایجاد کرده، در برخی جنبه‌ها مانند نظم اداری و… دستاوردهای غیرقابل انکاری داشته است که باید آنها را به عنوان تجربه بشری شناخت و استفاده کرد. اما بُن مایه این تمدن (یا یکی از بن مایه‌های آن) وحشی‌گری و خشونت است. تمدن غربی اینگونه نبوده که فرآیند شکلگیری آن هم یک فرآیند تمدنی باشد، یک فرآیند فرهیخته باشد، بلکه تمدنی است در غایتِ سیاهی، تباهی، خشونت، بی رحمی، قتل و غارت و زیرپا گذاشتن حقوق میلیون‌ها انسان.
وی یادآور شد: امروز تمدن غرب در ایستگاه آخر زندگی خود ایستاده است ـ وقتی از ایستگاه آخر حرف می زنیم، مقیاس ما تمدنی است یعنی شاید این ایستگاه آخر، یکصد سال دیگر طول بکشد تا به پایان برسد- اما در این ایستگاه آخر آنچه امروز در غزه می بینید در حقیقت جوهره تمدن غرب است که در مقابل همه ما ایستاده است. فناوری در بالاترین درجه اما اخلاق، هیچ! حتی اگر بخواهیم این رویه را به حیوان تشبیه کنیم آنها از حیوان هم وحشی‌تر و به مراتب پست‌تر و دون مایه‌تر هستند. همچنان که قرآن کریم در وصف برخی افراد می‌فرماید: «أُولَٰئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ؛ آنها بسان چهارپایان بلکه از آنها گمراه ترند».
کارشناس تاریخ و تمدن ملل مسلمان خاطرنشان کرد: این آیینه تمدن غرب است. یعنی پیشرفت در جنبه فناوری با این بُن‌مایه توحش و وحشی‌گری به معنای واقعی کلمه. این صحنه، صحنه به نمایش گذاشتن جوهره تمدن غرب است. حال در این جانب ما در لبنان، در غزه و در کشور عزیزمان ایران شاهد رشادت‌های بی مانند، افتخارآفرینی های بی نظیر در تاریخ بشریت هستیم. اینکه چگونه قدرت ایمان به آنها توان می دهد تا همچنان که توانستند با دست خالی رژیم تا بُن دندان مسلح پهلوی را به سقوط بکشانند امروز نیز به رغم پیشرفت‌های خوبی که در جنبه های فناوری وجود دارد با اعتماد به نفس بالا و با قدرت ایمانی در مقابل تمدن غرب و نماینده خبیث آن ایستاده اند.
عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام در پایان خاطرنشان کرد: این باطن تمدن اسلامی است. این همان چیزی است که ما در صدر اسلام در سپاه بدر می بینیم که مسلمانان چگونه در کنار پیامبر(ص) ایستادند. بنابراین، نشانه های تمدن غربی و تمدن اسلامی امروز آشکارا هر دو در مقابل هم هستند. این دو نشان می دهند که چشم اندازی که پیش روی بشریت است کدامیک از این دو خواهد بود؟ اگر هر یک از این دو تمدن پیروز شود آینده بشریت همانگونه رقم می خورد. در یک طرف مظلومیت و ایمان را می بینیم اعتماد به نفس و اتکای به خدای متعال را می بینیم. این چشم انداز الهی و معنوی است و در طرف دیگر وحشی گری به تمام معنا با بهره گیری از همه فناوری هایی که بشر به آن دست یافته، خیانت به دستاوردهای بشری و نشان دادن یک باطن وحشی، خبیث، پست و پلشت. از این نظر هم که این صحنه، صحنه به نمایش گذاشتن ارزش و آرمان های بنیادی این دو تمدن است این مواجهه یک رویارویی تمدنی شمرده می شود.
