در ایران جشن ها و مراسم ملی بر اساس تقویم خورشیدی و اعیاد و سوگواری هـای مذهبی بر بنیاد تقویم قمری اجرا می شود. به همین دلیل بعضی از مناسبت هـای شمـسی و قمری تقارن می یابند و گاهی این امر تعارض هایی ایجاد می کنـد.
اوج ایـن قرینگـی ، مصادف شدن عید نوروز با ماه محرم است و علاوه بر این تقارن، برخی خانواده ها پیش از رسیدن بهار و ایام نوروز عزادار می شوند. مردم برای درک نـوروز و ادای احتـرام بـه سوگواریهای مذهبی و نیـز احتـرام بـه صـاحبان مـصیبت (در مـورد سـوگواری هـای شخصی ) راههای میانه ای را بنیان نهاده اند که جلوه هایی آیینی یافته است مانند پیک های نوروزی که در چنین روزهایی اشعار مذهبی موسوم به دوازده امام را می خوانند، نوعیـد که در اولین صبح عید پس از فوت درگذشته در مساجد یا خانه متوفی اجرا می شـود و در واقع اولین عید متوفی است.
عرفه یا علفه که عید مردگـان اسـت و مـردم یـک روز مانده به عید نوروز به مزار اموات خود می روند. جلوه های آیینـی دیگـر ایـن تقـارن در سنت های بیرون آمدن از عـزا ماننـد عـوض کـردن لبـاس بازمانـدگان، دعـوت گـرفتن صاحبان مصیبت به ناهار یا شام یا فرستادن غذا برای آنها، روشن کـردن اجـاق خانـه و مواردی از این قبیل تبلور یافته است.
برای مشاهده متن کامل مقاله فایل را دانلود نمایید.
