یکی از عوامل موفقیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) در جریان دعوت، دقت نظر آن حضرت در انتخاب نمایندگان شایسته فرهنگی است که نقش مهمی در توسعه و تثبیت آن دعوت ایفاءکرده اند. مؤلفه هایی همانند، شخصیت پیامبر (صلی الله علیه و آله)، اهمیت قرآن، رسالت، واکنش های تند و خشونت بارجامعه جاهلی و قبیله ای، زمینه را فراهم ساخت تا فعالیت های فرهنگی سده آغازین رسالت کم رنگ گشته و کمتر مورد توجه پژوهشیان قرار گرفت.
مقاله حاضر با استفاده از منابع کتاب خانه ای با ارائه شواهد و داده های تاریخی و شیوه توصیفی وتحلیلی، در پی بررسی و پاسخ به پرسش نقش نمایندگان فرهنگی پیامبر (صلی الله علیه و آله) در دعوت گری آموزه های دینی، شیوه و خویشکاریآنان در این گستره به گونه مستقل است.
براساس یافته این جستار، روش عملکرد نمایندگان فرهنگی پیامبر (صلی الله علیه و آله) هرچند دارای ویژگی های همسان است، اما تفاوت های آن همبسته به عناصری می باشد که بخشی از آن مربوط به ماهیت کلی دعوت، تاثیرپذیری افراد از شخصیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) بوده و برخی دیگر در پیوند با مؤلفه های روان شناختی نمایندگان در حوزه خلاقیت فردی است.
در این پژوهش بطور ویژه، نحوه کنشگری جعفربن ابیطالب به عنوان نماینده پیامبر (صلی الله علیه و آله) درحبشه مورد بررسی قرار گرفت و ابتکار و خلاقیت های فردی وی در گفتگو و نشان دادن تفاوت باورها و رسوم جاهلیت، مسیحیت و اسلام، بازنمایی شد.
برای مشاهده متن کامل مقاله فایل را دانلود نمایید.
