این کتاب ماحصل پژوهشی بر پایۀ گزارش های سفرنامه نویسان، مستشرقان و ایران شناسان (از دورۀ صفوی اول تا پهلوی اول) است که در باب حوزه ای از تاریخ اجتماعی دین و مناسک دینی در ایران شیعی که تاکنون کمتر محل توجه محققان بوده نوشته شده است.
این کتاب ماحصل پژوهشی است در باب حوزه ای از تاریخ اجتماعی دین و مناسک دینی در ایران شیعی که تاکنون کمتر محل توجه محققان بوده است؛ یعنی حوزۀ آیین های شادمانه و جشن های دینی و مذهبی. آنچه نویسنده در این پژوهش به دنبال آن بوده است، تدوین فهرستی از جشن های مذهبی مهم درایران شیعی و گردآوری، بررسی و تدوین داده هایی از چگونگی برگزاری آن ها برای رسیدن به شناخت و فهمی حتی الامکان جامع ودقیق از روند ابداع یا بازتعریف و تغییرات فرمی، مضمونی این مناسک در پنج قرن اخیر است.
با استناد به منابع متنوع تاریخی و به طور خاص سفرنامه ها و دیگر آثاری که مستشرقان، ایران شناسان و جهانگردانی که به ایران سفر کرده اند، پدید آورده اند. رویکرد کتاب حاضر در بررسی و معرفی جشن های مذهبی، به مثابه ی جزیی از فرهنگ عامۀ دینی جامعۀ ایرانی، رویکردی توصیفی، تحلیلی است و تلاش شده است افزون بر گزارشی تاریخی از روند برگزاری آیین های مختلف جشن مذهبی در ایران، چهارچوبی مفهومی، نظری هم در باب مقولۀ جشن دینی و جایگاه آن درادیان به طور عام و در اسلام و تشیع به طور خاص عرضه شود.
مطالب در دو بخش و هشت فصل با عناوین زیر دسته بندی شده اند:
بخش اول: درآمدی بر آیین های جشن در اسلام و ایران
فصل یک: آیین های جشن در ادیان
فصل دو: آیین های جشن درایران باستان
فصل سه: آیین های جشن دراسلام و تشیع
بخش دوم: اسنادی از جشن های اسلامی – شیعی در ایران به روایت سفرنامه نویسان و مستشرقان
فصل چهار: گزارش آماری اسناد
فصل پنج: دورۀ صفویه
فصل شش: دورۀ زندیه
فصل هفت: دورۀ قاجار
فصل هشت: دورۀ پهلوی اول
