دکتر نعمت الله صفری فروشانی، عضو هیئت علمی جامعه المصطفی (ص) العالمیه در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در خصوص سبک زندگی اقتصادی امام حسن مجتبی (ع) گفت: به طور معمول کمتر در خصوص زندگی زمینی و مادی ائمه معصومین (ع) سخن به میان آمده و حتی در بین منابع اهل سنت و شیعه نیز کمتر به این مساله و این که چگونه اهل بیت (ع) زندگی می کرده یا چه هزینه هایی داشتند، پرداخته شده است.
وی ادامه داد: آنچه در این میان اهمیت دارد این است که ائمه معصومین (ع) در میان عامه مردم همچون شهروندی عادی زندگی کرده و مشکلات آنها را از نزدیک درک و لمس می کردند.
مشاور پژوهشی رییس جامعه الزهرا (س) تصریح کرد: اما در خصوص امام حسن (ع) باید دانست که درآمدهای حضرت (ع) به عنوان از چند طریق انجام می شد؛ موقوفات پیامبر (ص)، موقوفات امام علی (ع) و موقوفات یا صدقات حضرت فاطمه (ص)- البته نه به معنای صدقه ای که در عرف متداول و رایج است – .
وی توضیح داد: پیش از آن باید باید دانست که پیامبر (ص) اموالی در اختیار داشتند که بخشی از آن متعلق به حکومت بود و بخشی شخصی. پیامبر (ص) این اموال را وقف کرده بود و متولی آنها را خاندان خود قرار داده بود که در زمان امام حسن (ع)، متولی این اموال آن امام همام بودند.
صفری فروشانی ادامه داد: به طور مثال یکی از این اموال باغ های هفتگانه ای بود که فردی یهودی مخیری پیش از جنگ اُحد به پیامبر (ص) هدیه داده بود و آن حضرت (ص) با این اموال به برخی کارهای شخصی خود می رسیدند؛ بخش دیگر زمین های شیبر و فدک و اموال بنی نضیر بود که تعلق به پیامبر (ص) داشت و پس از آن حضرت (ص)، به امام حسن (ع) رسیده بود.
وی تصریح کرد: اما در دورانی که امام علی (ع) حکومت نداشتند یعنی از سال 11 تا 35، آن حضرت کشاورزی کرده و به امور اقتصادی می پرداختند به گونه ای که هر چیزی را اعم از باغ و چشمه و چاه احداث می کردند، آنها را وقف کرده و متولی این وقف امام حسن (ع) فرزند بزرگ تر حضرت (ع) بودند.
مدیر دانشنامه اهل بیت (ع) وابسته به دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم اذعان کرد: همچنین اموال حضرت زهرا (س) مشهور به فدک است که در اختیار اهل بیت (ع) نبود اما بخشی از موقوفاتی که از پیامبر (ص) به حضرت فاطمه (س) رسیده بود، به عنوان صدقه جاریه و موقوفات در اختیار امام حسن (ع) قرار گرفت.
وی عنوان کرد: بخش دیگری از اموال که به دست امام حسن (ع) رسید، ارث از پدر و مادر بود که مادر آن حضرت (ع) از پیامبر (ص) ارث برده بود. ضمن آن که حضرت (ع) منبع درآمدی نیز از کشاورزی داشتند.
وی بیان کرد: بخش عمده ای از ثروت امام حسن (ع) به صورت صدقه (به معنای رایج) هزینه می شد و از این راه به افراد فقیر و ناتوان و مقروضان یا کسانی که دیه بر عهده داشتند، کمک می شد حتی در برخی گزارش ها بیان شده است که آن حضرت (ع) دو نوبت نیمی از ثروت خود را صدقه داده و به عنوان بخشنده ترین فرد زمان خود شناخته می شدند.
صفری فروشانی یادآور شد: این بخشش ها و کرامت ها تا جایی پیش رفت که امام حسن (ع) حتی از بخشنده ترین فرد آن زمان یعنی عبدالله ابن جعفر نیز در این امر شناخته تر شده بودند.
