چکیده
غدیر از جمله حوادث مشهور تاریخ اسلام است که در سال 10 ق هنگام بازگشتن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان دیگر از حجه الوداع در برکه ای آبی به نام خم اتفاق افتاد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در انجا دست علی (علیه السلام) را بلند کرد و فرمود: «هر که من مولایش بودم، علی مولای اوست».
حدیث غدیر از احادیث متواتر است که انکار علمی و روشمند آن امکان پذیر نمی باشد. در این تحقیق سعی شده است که مسأله غدیر در منابع متقدم دو فرقه مهم شیعی، یعنی زیدیه و اسماعیلیه تا پایان دوره فاطمیان مصر مورد بررسی قرار گیرد.
از میان منابع زیدیه در دوره مورد بحث در 23 منبع و از میان منابع اسماعیلیه در 17 منبع به غدیر پرداخته شده که مورد بررسی قرار گرفت. معلوم شد که منابع متقدم این دو فرقه، غدیر را به عنوان نص بر امامت بلافصل امیر المؤمنین (علیه السلام) قبول داشته اند.
از آن جا که این پژوهش بر روی منابع چاپ شده انجام گرفت، جا دارد که با توجه به نسخه های خطی، پژوهش جامعتری در این موضوع صورت پذیرد.
در تدوین این پایان نامه از 158 منبع و مأخذ استفاده شده است.
واژگان کلیدی: عدیر، زیدیه، اسماعیلیه.
