نوشتار حاضر، مجموعه ای از مقاله های مرتبط با آثار کشف شده از دوران هخامنشی در محدودۀ دریای سیاه است. این مقاله ها حاصل پژوهش های میدانی تعدادی از باستان شناسان است که نتایج شگفت آوری از دوران هخامنشی، خارج از مرزهای کنونی ایران را ارائه می دهند.
سال ها، هخامنشیان بدترین مطبوعات را در میان باستان شناسان و مورخان هنر داشتند. هنر آخرین حاکمان مهم خاور نزدیک باستان، التقاطی و ناخالص تلقی می شد. علاوه بر این، مفهوم تاریخ را زبان شناسان کلاسیکی بنا نهادند که همیشه بر منابع نوشتاری یونانی و رومی تکیه می کنند.
منابعی که هخامنشیان را بزدل و خشن توصیف می کنند، بدون هیچ فرهنگی. خوشبختانه این تصور با پژوهش های بسیاری از محققان در رشته های گوناگون درسی سال اخیر تغییر کرده است. این تحقیقات، درایران و خارج از کشور، هنر معماری، زبان و تاریخ آن ها را در بر می گیرد.
در بسیاری از کنفرانس ها خاطرنشان شده است که باید دیدگاه غربی ها در مورد فرهنگ هخامنشی تغییر یابد. آن ها بیش از 200 سال بزرگ ترین امپراتوری بودند که ته به حال در جهان باستان شناخته شده است. علی رغم منابع نوشتاری پارسی ناچیزی که باقی مانده اند، دانش ما در مورد هخامنشیان مبتنی بر مبنای بسیار گسترده تری است و همچنان در حال افزایش است.
نوشتار حاضر، مجموعه ای از مقاله های مرتبط با آثار کشف شده از دوران هخامنشی در محدودۀ دریای سیاه است. این مقاله ها حاصل پژوهش های میدانی تعدادی از باستان شناسان است که نتایج شگفت آوری از دوران هخامنشی، خارج از مرزهای کنونی ایران ارائه می دهند. مجموع آثار معرفی شده در این کتاب همانند کاخ ها، انواع زیورآلات، انواع ظروف فلزی، عناصر معماری، و قبور صخره ای، هنری را به نمایش می گذارند که گاه ساختۀ دست هنرمندان آموزش دیده در کارگاه های پارسی هستند و گاه هنر دست صنعتگران بومی که به زیبایی شاخصه های هنر هخامنشی را با هنر بومی خود درآمیخته و آثاری بدیع خلق کرده اند، و از این رو خواننده را به خوبی با طبقه بندی انواع آثار هنری مرتبط با دورۀ هخامنشی آشنا می سازند و تصویری ویژه از این دوره ارائه می دهند.
