آیاتی از قرآن کریم در باره حضرت مهدی‌علیه‌السلام است و روایات فراوانی نیز تفسیر آن آیات را بر عهده دارند و اکنون، برخی از آن آیات را – که از منظر مفسران اهل سنت به حضرت مهدی علیه السلام اختصاص دارند – تقدیمتان می‌کنیم.
در قرآن، آیات متعددی وجود دارد که به حضرت ولی عصر علیه السلام مربوط می‌شود. این آیات، به صورت تفسیر، تأویل و تعیین مصداق، بر آن حضرت و حکومت جهانی ایشان، قابل تطبیق است.
با مراجعه به قرآن مجید در می‌یابیم که نام حضرت مهدی‌علیه‌السلام در این کتاب آسمانی به صراحت بیان نشده است؛ همان‌گونه که از حضرت علی‌علیه‌السلام و سایر ائمه اطهار، نامی به میان نیامده است. تصریح نکردن اسم براساس مصالحی است که خداوند علیم و حکیم بر آن آگاه است و
زمان ظهور امام زمان علیه‌السلام نزد خداوند مشخص است؛ اما نزد دیگران مشخص نیست. کسی که آن زمان را تعیین کند، در روایات ائمه اطهار علیهم السلام تکذیب شده است. به چند نمونه از این روایات اشاره می‌شود:
حیات طولانی امام زمان(علیه‌السلام) بر خلاف عادت است، نه بر خلاف علّیّت؛ یعنی به طور عادی کسی نمیتواند، هزار یا ده هزار سال زندگی کند؛ اما به صورت غیر عادی (خرق عادت) این کار ممکن است.
مرحوم کلینی (رضوان اللّه علیه) در کتاب شریف کافی[4] طی بابی از ائمه(علیهم‌السلام) نقل کرده است که به سوره قدر احتجاج کنید، زیرا در سوره قدر آمده است، هر سال لیلة القدری دارد و فرشتگان در شب قدر، هر سال با همراهی روح (جبرئیل سلام اللّه علیه)، همه احکام و
شناخت بر دو قسم است: «شناخت تاریخی» و «شناخت واقعی» که از قسم نخست مهمتر است. مسئله مهم این است که ما آن حضرت را به حقیقت بشناسیم و ایشان نیز ما را ببیند؛ نه اینکه ما حضرت را ببینیم.
به چه دلیلی تاریخ ولادت ایشان به صورت قطعی در 11 شعبان تعیین شده است؟ چه کسی این را تعیین کرده است؟ بر چه اساس و شواهدی این تاریخ تعیین شده است؟ در منابع اولیه تاریخی نظیر “طبقات ابن سعد”[1] و تاریخ طبری[2] وهمچنین در کتاب “نفس المهموم اثر شیخ
اروپايي ها مي گويند در تاريخ مشرق زمين مبالغه ها و اغراق ها زياد است و راست هم مي گويند. مثلا آقاي دربندي در “اسرار الشهاده” نوشته است عدد لشکريان عمر سعد، سواره شان ۶۰۰هزار نفر و همه اهل کوفه بودند! مگر کوفه چقدر بزرگ بود؟ کوفه يک شهر تازه
در اين نوشتار مى کوشيم, سنت عزادارى براى امام حسين(ع) را از تهمت بدعت, مبرّا کنيم. پيش تر, مقدمه اى درباره زمينه هاى قيام حسينى براساس روايات حسينى مى آوريم. اين مقدمه گرچه, قدرى طولانى مى شود, اما راه را براى تحليل هاى مربوط به موضوع مقاله هموار مى
آيه اكمال دين الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْيَوْمَ اكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَاتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتى وَرَضيتُ لَكُمُ الْاسْلامَ ديناً… «سوره مائده، آيه 3» امروز كافران از (زوالِ) آيينِ شما، مأيوس شدند؛ بنابراين، از آنها نترسيد! و از (مخالفت) من بترسيد! امروز، دين شما را كامل
اهل تسنّن مى گويند: چون حديث غدير( «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌ مَوْلاهُ.».) را بخارى نقل نكرده پس ثابت نيست. پاسخ ما اين است كه: مُسْلِم در صحيح خود آن را نقل كرده و افراد ديگر از عامّه نيز در كتابهاى خود آن را نقل نموده اند.(1) چگونه روايات را مى
ایران-قم-میدان جهاد-مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره)- ساختمان نبیین-مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی
کلیه حقوق سایت متعلق است به جامعه المصطفی العالمیه
طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه