به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، دوران پس از امیرالمؤمنین(ع) تا قبل از دوران امامین(ع) یعنی امام باقر و امام صادق(ع) دوران رکود نشر معارف عترت (ع) در جامعه بود و این به دلیل سیاست‌های سختگیرانه بنی‌امیه در قبال اهل عترت (ع) و احادیث ایشان بود. سیاست‌هایی از جمله منع کتابت و حتی منع نقل حدیث که از دوران‌های گذشته توسط افرادی همچون معاویه ملعون صورت و شدت گرفت و تا قبل از خلافت عمر بن العزیز، خلیفه غاصب عباسی ادامه داشت، این در حالی است که دوران امام صادق(ع) با اینکه همزمان با دوران خلافت بنی‌امیه و بنیالعباس غاصب بود، اما از جهتی فرصتی برای حضرت براینشر معارف ناب شیعی به شمار می‌رود.
در همین راستا، محمدحسین رجبی‌دوانی محقق تاریخ اسلام و عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) در بیانی با اشاره به فرا رسیدن سالروز شهادت امام صادق (ع) گفت: حضرت صادق (ع) بنا بر نقل مشهور در سال 114 به امامت رسید و بیش از 34 سال امامت آن حضرت طول کشید که این دوره، دوره‌ای بسیار پر ماجرا و مهم از نظر حوادث سیاسی و اجتماعی بوده است.
* بیشتر بخوانید: رفتار امام صادق(ع) الگویی برای نشر معارف اسلام
وی با اشاره به اینکه امام صادق (ع) در دوران امامتشان شاهد خلافت غاصبانه بنی‌امیه، سقوط آنان و سپس روی کار آمدن خلافت جبّار بنی‌عباس بود، افزود: امامت آن حضرت با ادامه خلافت «هشام بن عبدالملک» خلیفه جنایتکار اموی آغاز شد تا اینکه در سال 125 هشام مُرد و برادرزاده‌اش «ولید بن یزید بن عبدالملک» قدرت را به دست گرفت.
این محقق تاریخ اسلام یادآور شد: مرگ «هشام بن عبدالملک» آغاز سستی و رو به انحطاط رفتن قدرت بنی‌امیه بود. از سال 125 تا سال 132 جنگ قدرت میان بنی‌امیه درگرفت و دوره خلافت‌ها کوتاه شد و ازل و قتل خلفا در رقابت‌های درون خانوادگی امویان شکل گرفت.
رجبی‌دوانی افزود: در فاصله سال 125 تا 132 که دوران ضعف و انحطاط بنی‌امیه بود، خلفای جائر از امام صادق (ع) غافل شدند و آن حضرت نیز فرصت مناسبی را به دست آورد تا وظیفه امامت خویش را در قالب تدوین معارف اهل بیت (ع) در عرصه فقهی، کلامی و اخلاقی تبیین کند.
* بیشتر بخوانید: حیدری در گفتگو با تسنیم: امام صادق(ع) مردم را از عمق ناصبیت به محبت اهل‌بیت(ع) رساند
به گفته وی، در سال 132 دولت غاصب بنی‌امیه توسط عباسیان سرنگون شد و کشتار وسیعی از بنی‌امیه صورت گرفت و در نتیجه بنی‌عباس که شاخه‌ای از بنی‌هاشم بودند و نَسب‌شان به عبدالله بن عباس پسر عموی پیامبر اکرم (ص) و امیرالمومنین (ع) می‌رسید، قدرت را به دست گرفتند.
