به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حضرت زینب (س) پنجم جمادی‌الاول سال پنجم هجری، در مدینه و پس از امام حسین(ع)، متولد شده‌اند، بر اساس روایات متعدد، نامگذاری این بانوی گرامی توسط پیامبر اسلام(ص) صورت گرفت. گفته شده است که جبرییل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (ص) رسانده است. در کتاب «الخصائص الزینبیة» آمده است که پیامبر(ص) او را بوسید و فرمود: «حاضران امّتم، غایبان را از کرامت این دخترم زینب آگاه کنند؛ همانا او مانند جده‌اش خدیجه است.معروف‌ترین نام وی زینب است که در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر وخوشبو» آمده، و معنای دیگر آن «زینت پدر» است لذا در این خصوص با حجت الاسلام والمسلمین «حمید رضا مطهری» عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه تقدیم حضورتان می شود.
حضرت زینب (س) چه نقش و جایگاهی درترویج فرهنگ شیعه داشتند؟
بدون شک نام حضرت زینب (س) پیوند ناگسستنی با قیام عاشورا دارد و بدون توجه به این جریان، شناخت و معرفی زندگی این بانوی بزرگوار امکانپذیر نبود، اگر قیام امام حسین (ع) را عامل ماندگاری اسلام (تشیع) بدانیم، بی تردید یکی از مهمترین فاکتورهای تاثیرگذار در این قیام، حضرت زینب (س) است و این بانوی بزرگوار نقش بی بدیلی در تحقق اهداف قیام امام حسین (ع) داشتند. در واقع به تعبیری امام حسین (ع) درخت دین مبین اسلام را آبیاری و حضرت زینب (س) آن را بارور (رسیدگی) کردند و با توجه به اینکه این بانوی بزرگوار اسلام یک سلسله اقداماتی در جریان قیام وهمچنین بعد از شهادت امام حسین (ع) داشتند، نشان می دهد که حضرت زینب (س) سخنرانی ها و اقدامات خود را متناسب وویژه هر شهر و مکانن به صورت حساب شده و دقیق انجام می دادند، یعنی در شام به یک شکل و در مدینه و کوفه به شکل دیگری سخنرانی می کردند، مردم کوفه، حضرت را می شناختند و نیازی به معرفی نبود برهمین اساس ایشان سخنان خود را با مفهوم بی وفایی وعدم پایبندی به عهد و پیمان مردم این شهر مطرح کردند و فرمودند، شما افرادی بودید که پیمان بستید ولی آن را نقض کردید و با این نقض پیمانتان، چه جگری از رسول خدا سوزاندید به گونه ای که بعد از شنیدن سخنان حضرت زینب (س)، مردم کوفه متحول و از کرده خود پشیمان و سرخورده می شوند.
وقتی ابن زیاد از روی شماتت به حضرت زینب (س) گفت، دیدی که خداوند با برادر و خاندانت چه کرد ایشان چه جواب دندان شکنی به ابن زیاد دادند؟
وقتی ابن زیاد خطاب به حضرت زینب (س) می گوید، کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟ حضرت با وجود تمام سختی هایی که در واقعه عاشورا متحمل شده بودند فرمودند: من چیزی جز زیبایی و نیکویی ندیدم، آنها گروهی بودند که خداوند، شهادت را برایشان مقرر کرد و آنان نیز به آرامگاه خویش شتافتند، در آن روز بنگر چه کسی پیروز خواهد بود ای پسر مرجانه، مادرت به عزایت بنشیند. ابن زیاد با شنیدن این سخنان خشمگین شد و حضرت را تهدید به کشتن کرد که در این میان افرادی مانع می شوند،یعنی این بانوی بزرگوارهیچ گاه در مقابل دشمن احساس کمبود و شکست نکردند.
سخنان حضرت زینب (س) در مجلس یزید (شام) نیز بسیار دقیق،روشنگرانه، متین و استوار بود. مجلسی که یزید برای نشان دادن پیروزی خود به شامیان ترتیب داده بود، شامیانی که اهل بیت پیامبر اکرم (ص) را نمی شناختند،حضرت در این مجلس فرمودند: راست گفت خدای سبحان که فرمود،سزای کسانی که مرتکب کار زشت شوند، زشتی است؛ به نوعی به شامیان و حاضران مجلس فهماند که این کسی که برکرسی خلافت تکیه زده، کسی است که پیامبر اکرم(ص) پدران او را که مستحق مجازات بودند وهمه انتظار مجازات از پیامبر(ص) در مورد آنها داشتند، آنها را مجازات نکردند و آزادشان کرد «امن العدل یابن الطلقاء تخدیرک اماء ک و نساءک و سوقک بنات رسول الله سبایا؟» آیا این از عدالت است ای فرزند بردگان آزاد شده (رسول خدا) که تو، زنان و کنیزگان خود را پشت پرده نگه داری ولی دختران رسول خدا اسیر باشند؟ پرده حشمت و حرمت ایشان را هتک کنی و صورتهایشان را بگشایی، حضرت فرمودند: «اذهبوا الطلقاء» این واژه«الطلقاء» مانند مهری بر پیشانی خاندان بنی امیه نقش بسته بود که مسلمانان در طول صدر اسلام تا زمانی که معاویه بر مسند قدرت قرار می گیرد، تصورشان این بود که نباید حکومت به دست طلقاء برسد اما معاویه با آن اقداماتی که انجام دادند به حکومت رسید و در اینجا حضرت به مسلمانان یادآوری می کنند، شماهایی که می گفتید «طلقاء» حق حکومت ندارند، الان بر مسند حکومت تکیه زدند؛ دیگر اینکه به یزید یادآوری کردند که آنجا پیامبر چگونه با شما رفتار کرد و شما اینجا چگونه با اهل بیت او رفتار کردید. نکته قابل توجه ای که در سخنان حضرت زینب (س) وجود دارد این است که وی در خاتمه سخنان شان می فرمایند:کسانی که تو را بر گردن مسلمانان حاکم کردند به زودی سزای کار خودشان را خواهند دید. در واقع سخنان حضرت و اقداماتی که انجام می دادند بسیار دقیق و حساب شده بود.
حضرت زینب (س) چگونه در آن شرایط نامناسب از بیماران وکودکان هم حمایت و حفاظت می کردند؟
نکته قابل توجه به مناسبت میلاد حضرت زینب (س) که روز پرستار نامگذاری شده این است که هیچ کس در کربلا به اندازه این بانوی بزرگوار داغ ندیده و مصیبت نکشیده بودند اما با این حال در همان شرایط سخت و نامناسب کربلا، ملجا و مأوای همه مردم بود از کاروان اهل بیت (ع) حفاظت می کردند، اگر برای هر کدام از زنان مشکلی پیش می آمد، حضرت آنها را دلداری و پرستاری می کردند و با توجه به این که امام سجاد(ع) در کربلا به شدت مریض بودند. بنابراین نمی‌توانست در جنگ شرکت کند و نیاز به پرستار داشت، حضرت زینب(س) پرستاری آن حضرت را بر عهده داشت و در مجلس ابن زیاد نیز دفاع سرسختانه حضرت، از امام سجاد (ع) مانع از به شهادت رساندن امام توسط ابن زیاد شد لذازینب(س) علاوه بر حفاظت از جان امام سجاد(ع) می‌بایست از اطفال و فرزندان قافله اسیران نیز محافظت کند در واقع آن روحیه پرستاری و حمایت از خاندان مصیبت دیده پیامبر اکرم (ص) تا بازگشت به مدینه ادامه دارد و نهایتا بعد از بازگشت به مدینه در مدت کوتاهی این بانوی بزرگوار با تحمل رنج و سختی های زیاد دار فانی را وداع می گویند.
همسر حضرت زینب (س) چه کسی بوده است ؟
همسر حضرت زینب (س) عبدالله بن جعفر طیار است که پدرش جعفربن ابی طالب پسر عموی پیامبر(ص) در جنگ موته به شهادت رسیدند، پیامبر (ص) ایشان چهار فرزند به نام های جعفر،اکبر محمد و عون داشتند که محمد و عون در کربلا به شهادت رسیدند.
