زماني كه نوری سعید (نخست وزیر: 1930-1958 م) بر عراق حكومت داشت، يكي از نمايندگان مجلس عراق كه شيعه بود و از بستگان مرحوم علامه امینی (1320-1390 ق) به شمار مي‌آمد خدمت ايشان آمده بود.
مرحوم آية الله اميني از او پرسيده بود:
شما وكلا اين علم لدني را از كجا آورده‌ايد؟ ما در كارهاي علمي خودمان براي اظهار نظر در هر موردي احتياج به مطالعه و صرف وقت و بررسي و دقت نظر داريم، اما چگونه است كه شما وكلا اين لايحه‌هاي سياسي مهم را كه به مجلس مي‌آورند در عرض دو سه ساعت تصويب يا رد مي‌كنيد؟
نماينده با خنده جواب داده بود: موضوع خيلي ساده است.
ما صبح كه به مجلس مي‌رويم اصلاً نمي‌دانيم چه مسئله‌اي قرار است مطرح شود. اول وقت يك نماينده از جانب نوري سعيد به مجلس مي‌آيد، خطاب به عده‌اي از وكلا مي‌گويد: «قولوا نعم» شما بگوييد آري، به گروهي ديگر مي‌گويد: «قولوا لا» شما بگوييد نه. به اين ترتيب معلوم مي‌شود كه چه كساني بايد در موافقت با لايحه صحبت كنند و چه كساني با آن مخالفت نمايند. بعد هم كه لايحه به مجلس آورده مي‌شود، تازه از محتوايش باخبر مي‌شويم، و طبق يك دستور با يك نشست و برخاست نسبت به آن تصميم مي‌گيريم.
حكايتها و هدايتها در آثار شهيد مطهري.
