گویند: ابتدای اختراع تلگراف و جاری شدنش در یکی از شهرها، جوانی از شهر خویش به شهر دیگری مسافرت کرد.
حین ورود، خواست سلامتی خود را به پدرش اطلاع دهد.
به تلگراف خانه رفت و از تلگرافچی پرسید
قانونا چند کلمه در تلگراف استثنا است که اجرت نمی گیرند.
گفت: پنج کلمه.
گفت: کدام اند.
گفت: تاریخ، نام فرستنده، نام گیرنده، نام شهر فرستنده، و شهرش.
جوان به همین ترتیب، تلگرافی نوشت که شامل نام خودش و شهری که در آن وارد شده و تاریخ همان روز و نام پدرش و شهر او و فهرست را به تلگرافچی داد و گفت:
این صورت تلگراف از همان موارد استثناست که اجرت ندارد. بگیر و بزن.
تلگرافچی متحیر ماند.
بزم ایران، ص32.
