چکیده
این رساله در صدد بررسی روش شهید مطهری در تحلیل سیره معصومین (علیهم السلام) است و با استفاده از آثار ایشان در این زمینه تلاش می شود تا سبک وی، در ارزیابی سیره ائمه (علیهم السلام) مورد بررسی قرار گیرد. بر همین اساس در این نوشته تلاش خواهد شد تا به این پرسش پاسخ داده شود که روش شهید مطهری در تحلیل سیره معصومین (علیهم السلام) چگونه بوده است؟
با این مفروض که شهید مطهری از روش نقلی و عقلی و با استفاده از علوم مختلف در تحلیل سیره ائمه (علیهم السلام) با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است. در ابتدا، نقش سیره در مباحث نظری از منظر شهید مطهری مورد ارزیابی قرار گرفته است؛ زیرا با توجه به نوع اندیشه و تفکر انسان در مسائل نظری، رفتار و عملکرد وی نیز مبتنی بر آن شکل خواهد گرفت. بر همین اساس مباحث نظری به عنوان مقدمه برای موضوعات بعدی که از چگونگی و چرای سیره بحث می شود قرار گرفته است.
هم چنین روش شهید مطهری در نقل و نقد گزارش های سیره معصومین (علیهم السلام) مورد بررسی قرار گرفته و از معیارها و ملاکات وی در نقل، نقد، و تحلیل گزارش های سیره ائمه (علیهم السلام) بحث شده است و با توجه به این که ایشان در پی کشف اصول ثابت و متغیر زندگی ائمه (علیهم السلام) هست ملاک خاصی برای اصول ثابت و متغیر ارائه نکرده است. مسأله دیگر، بررسی سیره های متعارض ائمه (علیهم السلام) است که شهید مطهری با توجه به حجت بوده سیره ائمه (علیهم السلام) تعارضات آن را ظاهری دانسته است اما با بررسی عوامل مؤثر در سیره، روشن می شود که تعارضات سیره معصومین (علیهم السلام) امر واقعی است و منافاتی با حجت سیره نخواهد داشت.
در پایان به بررسی تحریفات سیره معصومین(علیهم السلام) از منظر شهید مطهری پرداخته شده و به لحاظ تأثیرگزاری آن در سیستم اخلاقی و تربیتی انسان، نقد و ارزیابی آن اهمیت بسزایی دارد، بر همین اساس علاوه بر شناسایی و نقد تحریفات، برخی از منابع تحریف¬ساز از دیدگاه شهید مطهری نیز مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است.
واژگان کلیدی: روش، تحلیل، سیره، مطهری، معصومین (علیهم السلام).
