علامه محمدحسن مظفر، چهره‌ای چندوجهی در جهان تشیع بود که با تسلط بر فقه، کلام، فلسفه، تاریخ، و ادبیات، میراثی ماندگار از خود به جای گذاشت. رویکرد او در ترکیب استدلال‌های عقلی و نقلی، همراه با انصاف در نقد مخالفان، الگویی بی‌بدیل برای پژوهش‌های بین‌مذهبی است.
آثار او نه تنها به دفاع از تشیع می‌پردازند، بلکه پنجره‌ای به سوی گفتگوی ادیان و مذاهب گشوده‌اند. مطالعه زندگی و آثار او برای هر پژوهشگر مطالعات اسلامی، ضروری و الهام‌بخش است.
