نشست «گفتاری پیرامون مکتب سیاسی امیرالمؤمنین علی(ع)» با سخنرانی حجت الاسلام سیدسجاد علم الهدی، رییس پژوهشکده مطالعات تطبیقی و اقتصاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی 7 مرداد و در آستانه شهادت حضرت علی(ع) در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.
در این نشست حجت الاسلام و المسلمین سجاد علم الهدی، رییس پژوهشکده مطالعات تطبیقی اقتصاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با تأکید بر اینکه یکی از مشکلات در مباحث اعتقادی به ویژه باب امامت داشتن رویکرد افراطی و تفریطی است، افزود: مرزهای غلو از واقعیت باید مشخص شود؛ حضرت علی(ع) از کسانی هستند که بدین امر تأکید کرده اند و درباره ایشان بسیار غلو شده است. از جمله آسیب های موجود این است که در اشعار، ادبیات و تعاریفمان درباره حضرت علی(ع) مباحث را غلوانگیز ارایه می کنیم حتی اگر این رویکرد واکنشی در برابر اهل سنت هم باشد باز هم درست نیست، این مطالب سبب می شود تا از جاده اصلی خارج شویم.
حجت الاسلام علم الهدی با تأکید بر اینکه حتی در زمینه جامعه علوی نیز نباید غلوآمیز صحبت کنیم، گفت: این تنها جامعه مورد قبول خداوند نبوده پیش از آن نیز جامعه پیامبر کامل بوده است. این مبحث غلو درباره عدالت حضرت علی(ع) نیز صدق می کند درحالی که ایشان ادامه دهنده جامعه عدالت محوری بود که پیامبر بنا نهاده بود .
هدف نهایی علی(ع) برقراری قسط و عدالت است
وی با تأکید بر اینکه حضرت امیر(ع) قدرت را هدف خود قرار نداده و شاید مهمترین تفاوت بین مکتب سیاسی علی(ع) با سایر مکاتب همین باشد، افزود: حضرت امیر(ع) از مسالمت آمیز‌ترین مسیر قدرت را در دست می گیرد و شب ها به خانه مهاجر و انصار برای نصیحت کردن می رفتند. قدرت برای حضرت علی(ع) یک وسیله صرف تنها برای رسیدن به هدف است و آن هدف نیز چیزی جز قسط و عدالت نیست.
علم الهدی تأکید کرد: عدالت از منظر علی(ع) آن اندازه اهمیت دارد که وقتی از او می پرسند عدالت بهتر است یا ایثار و احسان، ایشان می گوید: عدالت! همین نشان می دهد که عدالت علی(ع) بخش بندی نشده درحالی که امروز در جامعه بسیاری از بی عدالتی ها را مشاهده می کنیم و در بسیاری موارد عدالت به خاطر مصلحت پایمال می شود.
وی در پایان یکی از نکات تأسف برانگیز درباره حضرت علی(ع) را نمایش دادن یک شخصیت غلوانگیز جنگاوری از ایشان دانست و اظهار داشت: حتی یک تصویر از حضرت علی(ع) که نقاشی می شود آن حضرت را با شمشیر نشان می دهند، درحالی که ایشان برای جنگ ارزشی قایل نبود مگر برای جهاد و دفاع، فلذا می بینیم که حضرت هیچ جنگی را خود آغاز نکرد.
منبع: پژوهشگاه علوم انسانی
