به همت معاونت پژوهش مجتمع آموزش عالی زبان، ادبیات و فرهنگ شناسی و دبیرخانه همایش بین المللی حضرت جعفر بن ابیطالب علیه السلام، بیست و چهارمین پیش نشست همایش با موضوع “بررسی بازتاب اوصاف و سیمای جعفر بن ابی طالب جعفر طیار” با ارائه دکتر محمد فولادی عضو هیئت علمی جامعه المصطفی (ص) برگزار گردید.
این نشست که با حضور طلاب و دانشجویان برگزار شد، ارائه دهنده به بیان شخصیت، زندگی، جایگاه و اوصاف حضرت جعفر بن ابیطالب علیه السلام در کتب روایی و تاریخی پرداخت و افزود: در طول تاریخ اسلام، شخصیت هایی بوده اند که از جایگاه ممتازی برخوردار شده اند و نام و یاد آنان پیوسته بر سر زبانها و در میان کتابهای تاریخ و فرهنگ، هنر و ادب ملت خویش و دیگر ملتها به نیکی یاد شده است و ویژگی های خُلقی و خَلقی آنان مضمونی بوده است که بدان توجه شده و گاه به نمادهایی از شجاعت، رشادت، دیانت، وزانت، پارسایی و پرهیزگاری تبدیل شده اند و بدان خصلتها جاودان شده¬اند. یکی از شخصیت های صدر اسلام که از این ویژگی ممتاز برخوردار گردیده، جعفر بن ابیطالب است که به ذوالجناحین و طیّار، خُنیده و مشهور گردیده است.
دکتر فولادی ادامه داد: ایشان در چهره و ظاهر به اندازه¬ای به رسول گرامی شبیه بود که گاهی برخی افراد، او را با رسول خدا (ص) اشتباه می گرفتند و جعفر به آنان می گفت: «من رسول خدا نیستم. من جعفر بن ابی-طالب هستم.»
▫️عضو هیئت علمی جامعه المصطفی (ص) در خصوص سیمای حضرت جعفر(ع)در شعر شاعران بیان داشتند: به دلیل جایگاه والای حضرت جعفر در اسلام و ویژگی های مهم او پس از شهادت مورد توجه شاعران قرار گرفت و به جهت این که او عرب نژاد بود ابتدا اوصاف و اخلاق او در شعر عربی بازتاب یافت و سپس در شعر فارسی نیز نمود یافت. در آغاز شاعران مهم عرب همچون حسان ثابت انصاری،کعب بن مالک، در باره اوصاف و شجاعتهای ایشان اشعاری سرودند. از جمله همسرش اسماء بنت عمیس و دو تن از شاعران برجسته انصاری چون حسان بن ثابت و کعب بن مالک سوگ سروده هایی در باره او دارند. حسان بن ثابت، شاعر پیامبر اکرم (ص) نیز در سوگ جعفر اشعاری را با این مضمون سرود: در یثرب، شبی سخت و دشوار، اندوه بسیار به من روی آورد که خواب از چشمم ربود، در حالی که همگان خواب بودند. آری، یاد دوست، اشک از چشمانم جاری ساخت. به حقیقت، یادآوری، همواره مایه ی گریه است. روزی که این سه تن (جعفر، زیدبن حارثه، عبدالله بن رواحه) فرماندهی مسلمانان را بر دوش گرفتند، شخصیتی بزرگ از خاندان بنی هاشم، آنان را به سوی شهادت رهبری می کرد. او مرد دلیری بود که هرگز زیر بار ستم نمی رفت. چهره ای نورانی و سیمایی درخشان داشت و به همه ی نیکی ها آراسته بود. او آن قدر در راه خدا جنگید تا شهید شد و پیکر پاکش در میدان جنگ و میان نیزه ها و شمشیرهای شکسته آرمید. او در راه خدا به شهادت رسید و پاداشش فردوس برین و باغ های سرسبز و خرم بهشتی است. جعفربن ابی طالب در وفاداری، تدبیر و پختگی شبیه پیامبر بود. اگر جعفر در راه اسلام شهید شد، شگفت آور نیست؛ زیرا همواره مردانی از بنی هاشم بوده اند که تکیه ی اسلام و مایه ی فخر و عزت مسلمانان بوده اند.
