نشست علمی «سیر تطور حیات سیاسی امام خمینی(ره) و درس آموزی از آن در گام دوم انقلاب» به همت گروه تاریخ اسلام و معاونت پژوهش مجتمع آموزش عالی تاریخ، سیره و تمدن اسلامی در 21 بهمن 1399 در سالن عارف الحسینی و با حضور پرشور فضلا، طلاب و پژوهشگران به صورت حضوری و برخط برگزار شد.

در ابتدای این نشست حجه الاسلام دکتر علی اکبرعالمیان، دبیر علمی این نشست با تبریک فرارسیدن سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ملت ایران، بررسی ابعاد شخصیتی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را ضروری دانسته و بر ادامه اینگونه نشست ها تاکید کرد. دبیر پژوهش گروه تاریخ اسلام با تاکید بر این نکته که در آینده نیز به سایر موضوعات تاریخی و انطباق آن با گام دوم انقلاب پرداخته خواهد شد، از ارائه دهنده بحث درخواست کرد تا به تبیین نظریه خود بپردازد.

در ادامه نیز دکتر غلامحسن مقیمی عضو هیئت علمی جامعه المصطفی با تقدیر از برگزارکنندگان این نشست، در ابتدای بحث به ارائه مفاهیم موضوع نظیر:جریان شناسی، حیات سیاسی، سیاست، زمان و مکان، جریان شناسی وگام دوم انقلاب پرداخت. وی سپس با تاکید بر این نکته که از منظر مقام معظم رهبری ؛ انقلاب اسلامی نیز به عنوان سبک زندگی سیاسی اصیل اسلامی (نظم ولایی) گامهایی دارد، این گام ها را این گونه برشمرد:  گام اول انقلاب اسلامی که؛ از «تحقق نظام سیاسی تا تثبیت» آن است، توسط امام خمینی محقق گردید . گام دوم که؛ ادامه و استمرار گام اول است، تلاش برای «ایجاد حکومت اسلامی اهل بیتی (ع) و جامعه پردازی اسلامی» به منظور توسعه و پیشرفت حکومت اسلامی اهل بیتی (ع) می باشد. گام سوم؛ ایجاد امت واحده اسلامی منطقه ای و در پی آن تاسیس « جمهوری های آزاد اسلامی»(با استراتژی مقاومت اسلامی) است.  گام چهارم نیز؛  تمدن سازی ولایی و سپردن ادامه گام های بعدی به دست حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

دکتر مقیمی با طرح این سوال که سیر تطور تاریخی حیات سیاسی امام خمینی ره چگونه بوده است؟فرضیه تحقیق خود را این گونه بیان کرد که حیات سیاسی امام خمینی به علت روشمندی ( روش تاریخی اجتهاد پویای دو ساحتی و قوسی)، دارای مقاطع راهبردی مرتبط به هم (منسجم) بوده و هدف خاص ( نظم سیاسی ولایی و اهل بیتی ع) را  دنبال می کرده است.

وی سپس با بیان حیات فردی و علمی امام خمینی، به مقاطع حیات سیاسی ایشان پرداخت. به اعتقاد دکتر مقیمی مقطع اول؛ مبارز سیاسی بودن امام خمینی است که حیات سیاسی ایشان در قالب مطالعات راهبردی تحلیل و ادوار تاریخی به دوره های : دوره سقوط قاجار بوسیله انقلاب مشروطیت و ظهور پهلوی، دوره خلاء قدرت مرکزی (فرصت انقلاب) و حسرت (1340 ـ 1320)، آغاز دوره مرجعیت دینی و سیاسی امام (1342 ـ 1340)، قیام 15 خرداد 1342(چرخش اندیشه سیاسی از اصلاحی به انقلابی) و واقعه کاپیتولاسیون تقسیم می شود.

 مقطع دوم؛ متفکر راهبردی سیاسی  بودن ایشان است که به دوره های: مبارزه مخفی و تدوین نظریه حکومت اسلامی(تغییر استراتژی مبارزاتی)، دوره الطاف خفیه و انفجار مجدد روح انقلابی، قیام 19 دی قم به مناسبت شهادت فرزند امام و هجرت اجباری امام به پاریس تقسیم می شود.
به اعتقاد دکتر مقیمی مقطع سوم؛ موسس حکومت اسلامی- ولایی بودن امام است ومقطع چهارم نیز معماری و رهبری راهبردی جمهوری اسلامی ایران می باشد.

او، نخ تسبیح و دال مرکزی کنش سیاسی امام در تمامی مقاطع چهارگانه را انگیزه الهی و تکلیف محوری دانست و هر کدام از مقاطع تاریخی حیات سیاسی حضرت امام نسبت به دیگری را دارای تفاوت ماهوی ارزیابی کرد به گونه ای که شخصیت سیاسی ایشان را جامع اضداد نموده است. به گفته دکتر مقیمی رمز حیات سیاسی چند وجهی منسجم و کارآمد ایشان به آموزه های مذهب جامع اهل بیتی (ع) بر می گردد و هر چقدر از مقاطع اول به چهارم منتقل می شویم تفکر و عمل ایشان؛ از کنش سیاسی تاکتیکی به استراتژیکی، از فقه سیاسی ایستا به پویا، از وحدت دول اسلامی به وحدت ملل اسلامی تبدیل شده و یکی از مهمترین دغدغه های حضرت امام در تمامی ادوار تاریخی چهارگانه هم افق کردن واقعیت های تاریخی با آرمانها و ارزشهای اسلامی بوده است.

در پایان این نشست، به پرسش های حاضرین پاسخ داده شد.